Masz rację , ależ pod koniec już mniej się bałem .
Ale piękne jest to że jest parę możliwości do interpretacji fabuły , w tej grze fabuła jest najlepsza !

Ja od paru miesięcy próbuję znaleźć grę, która dorównuje SH2, ale... nie mogę.

Zdecydowanie najlepsza gra serii. Najlepsza fabuła i najlepszy klimat.

fabuła najlepsza masz rację ale jednak bardziej jeśli chodzi o klimat siadł mi bioshock 1 .

Bioshock jest fantastyczny. Bardziej jednak niż klimat cenię w nim całą otoczkę powiązaną z filozofią, moralnością i poglądami głównych postaci. Genialne kreacje - Ryan i Fontaine. Gra, która daje do myślenia.

Grając w Bioshocka czujesz się trochę jakbyś czytał 1984 George'a Orwella i grał w horror. Świetny :)

Najlepsza jest jedynka, a to już przesada. W odróżnieniu od jedynki tutaj jest zupełnie inne podejście. Gra w ogóle nie straszy kiedy już rozwiążemy ją fabularnie natomiast jedynka i trójka straszą nawet za drugim graniem.

Jedynka straszyć może, ale kwadratową grafiką i gdy płyta zawarczy w emulatorze - przerażające doświadczenie. A trójka jest jak horrory o nastolatkach; przerost formy, potwory do niczego - ten dupowaty Leonard, zmutowane bąki, dmuchane grubasy (lol) i olbrzymi robal, który nie stanowi większego zagrożenia.
Dziękuję bardzo. Tylko dwójka.

Jedynka jest najlepsza za nią trójka potem dwójka. Dwójka jest horrorem psychologicznym na raz.Jedynka realnie straszy.
Domyślam się, że jesteś gimbusem i nie miałeś okazji grać w Silenta w czasach jego premiery ja grałem w kolejne odsłony od początku. Jedynka była ze wszystkich najlepsza. W dwójce poprawiono grafę i dubbing, ale ubyło po za tym klimatu charakteryzującego 1szą część. Trójka była liniowa, ale postawiła na makabryczne pomysły i znów w kategorii strachu wyszło nieźle. Dwójka jest grą na raz dopóki nie wiesz o co w tym wszystkim chodzi po obejrzeniu zakończenia czar pryska.

pięknie to ująłeś - dwójka jest horrorem psychologicznym. No właśnie i tym bije całą resztę (nie piszę o jedynce bo ja nie mam "pleja"). Każda kolejna część ukazująca się po SH2 zaczynała przypominać Diablo. Biegasz i zabijasz, zabijasz i wracasz do skrzyni. Też cudowna, ale to nie o to chodzi. Konstrukcja zagadek jest na tyle rozbudowana, że nie da się ich rozwiązać będąc tylko w jednym pomieszczeniu. Trzeba rzeczy szukać, przenosić, łączyć, czyli trzeba MYŚLEĆ. No i właśnie dlatego 2 jest najlepsza ;) Pozdrawiam oponentów ;)

Samo rozwiązanie fabularne czyni to co się działo psychologicznym sama gra straszy potworami przecież i muzyką i ciemnością - A TO JUŻ podchodzi pod sztuczki, a nie straszenie fabułą czyli zwyczajny survival - w jedynce są lepsze zagadki niż w sh2...Jedynka też jest w podobny sposób horrorem psychologicznym, ale jednak zakończenie powoduje, że to się trochę przekłada na coś innego i wrócisz do gry i będziesz się bał na nowo.....JEDYNKA JEST lepszym horrorem dwójka ma poprawioną grafiką i dubbing, ale klimat i styl to już coś innego bardziej okrojonego względem 1 części...W jedynce klimat i straszenie jest co najmniej 2x intensywniejsze niż w dwójce.

możliwe, ja jak napisałem nie grałem w 1 :) i wypowiadam się o częściach od 2 i kolejnych. A z nich najlepsza jest 2, bo po niej miałem strachy na klatce schodowej nic nie pijąc, nic nie paląc ;) właśnie odnalazłem ponownie 2 i zamierzam ją zainstalować i ponownie pobawić się w strachy :D
Więc życzmy sobie miłego straszenia

ja życzę zagrania w jedynkę

Czas jest sędzią dla gier - naprawdę dobre pozostają dobre po latach. Jedynka nie podołała upływowi czasu. Poza tym lokacje ma nudne - chodząc od klasy do klasy w szkole szukałem czegoś, co mnie zaskoczy - nic. Puste identyczne pomieszczenia. Gra ma ciężki mroczny klimat, ale to za mało, aby być numerem jeden.
Trójka jest badziewna, chociaż graficznie lepsza. Nie rusza mnie historia smarkuli ani trochę, nie współczuję jej. Co robią potwory z Silent Hill poza Silent Hill? Inni ludzie ich nie widzą? A ten detektyw? Tragiczne postacie - Vincent i Claudia. Jeszcze gorszy wątek z Leonardem, rzyganie płodami, żałosne potwory.

Dwójka NIE JEST grą na raz. Żadne zakończenie nie daje jasnej odpowiedzi. Dodatkowo dwójka ma "Born from a Wish".

to sobie pochodź po szpitalu albo po mieście które dostanie się później. Gdyby jedynka miała lepszą grafikę i dubbing dzieciory by pisały, że jedynka jest lepsza, bo faktycznie jest szkoda, że nie zrobili tego na ps2

Ale masz problem, że kogoś bardziej straszy dwójka... Jedynka jest świetna, ale bałem się tylko w szkole podstawowej (te małe potworki, co chyba miały dzieci przypominać - mistrzostwo), pod względem strachu to jak dla mnie lata świetlne za tym co się dzieje w przygodzie Jamesa. Trójka również - fenomenalna, niekończąca się droga do domu Heather przez metro, potem znowu kanały - te dwie lokacje były totalnie psychodeliczne, potrafiły wyryć niezły ślad w psychice. Moim zdaniem 2,3 to wiele lepszy poziom niż jedynka pod każdym możliwym względem - jedynka po prostu wyszła pierwsza, więc największe wrażenie wywarła na graczy którzy grali w serię chronologicznie. Moim zdaniem sentment. Kolejne dwie części mają lepszych bohaterów, ciekawszą fabułę, bardziej chore potwory, lepszą muzyką, w zasadzie nie mogę znaleźć ani jednego elementu, w kórym SH 1 jest lepszy od 2 i 3 oprócz tego, że był pierwszy, więc zmiażdżył ówczesny świat graczy oryginalnością i odmiennym podejściem do straszenia niż taki chociażby Resident Evil.

Silent Hill 1 ma lepszą muzykę - lepiej budowane napięcie. Napięcie się pogłębia z każdą godziną i jest co raz trudniej wytrzymać także od strony fabuły. Stopniowo miasto i wszystko staje się co raz mroczniejsze. Gdyby lepsza grafa malkontenci by cenili bardziej jedynkę, bo jest po prostu lepszą grą. Zaczyna się lekko i uderza z grubej rury.

Gratuluję zrozumienia czym jest alternatywne Silent Hill od samego początku serii tych gier... Macie wszyscy problem w tym temacie...
Silent Hill 1 10/10
Silent Hill 2 10/10
Silent Hill 3 10/10
Amen.

ja tam ogarniam, ale nie bede spoilerowal. 10/10 dla kazdej czesci do 3 mozna i tak

Pisałem do usera powyżej, który jedzie po genialnej trójce...

A jeszcze co do budowania napięcia, ja jakoś tego nie poczułem, jedynka mnie jednak straszyła prymitywnymi metodami (wyskoczenie kota z szafki, wpadnięcie tej maszkary do baru przez szybę, itd), nie czułem jednak takiego zagubienia, takiej bezsilności jak bohaterowie części 2 i 3, nie przytłoczyło mnie tam nic tak jak hotel z dwójki czy Piramidogłowy przed którym można było wyłącznie uciekać, a on i tak gdzieś się na nas czaił, plus wszechogarniające przygnębienie, gdy patrzyło się na postacie Angeli czy Eddiego... W jedynce czułem się po prostu twardzielem, który kopie dupska kolejnych kreatur, choć walki było chyba najmniej z całej serii.

Przyznaję rację, że fajne w jedynce jest właśnie jak miasto zmienia się, od zwykłego miasteczko do totalnej psychozy. Bo dla porównania w dwójce a jeszcze bardziej w trójce skaczemy ciągle od niby normalności do rzeczywistości alternatywnej. Ale to wszystko kwestia gustu. Nie ma się co kłócić, która z trzech części jest lepsza, tylko ubolewać że Team Silent nie tworzy kolejnych tytułów serii ;/

Twoja piwnica to alternatywny portal do Silent Hill :)

"może równać się jedynie z ROME TW"
nie ma to jak trafne porównanie :D