Genialny survival horror i jedna z najlepszych gier, w jakie dotychczas grałem. Może zacznę od wad ponieważ jest ich tak mało: długość gry (jest zdecydowanie za krótka) i dokuczająca szczególnie podczas walk automatyczna zmiana kamery i dosyć kłopotliwe sterowanie. To by było na tyle z minusów. Wielką zaletą jest niesamowity, niepowtarzalny, mroczny, iście horrorowy, niekiedy wręcz hipnotyzujący klimat gry. Podobnie jak uwielbiam azjatycką szkołę straszenie w filmach, podobnie sprawdza się to i w grach, czego Silent Hill 2 jest idealnym przykładem. Świetnie prezentują się mroczne lokacje, jak choćby okryte mgłą tytułowe miasteczko, szpital czy więzienie. Są niezwykle obskurne i genialnie wpisują się w kryteria horroru. Następnie mamy również świetnie stworzone potwory, choć moim skromnym zdaniem mogły być one bardziej zróżnicowane. Jednak nagłe ich pojawienie się naprawdę może czasem przerazić. Niesamowity efekt daje również muzyka Akiry Yamaoki, prawdopodobnie najlepsza jakiej póki co mogłem w grach komputerowych doświadczyć. Dlatego też polecam przesłuchanie samego soundtracku do tej gry i poznać się na geniuszu tego kompozytora. Muzyka oddaje tutaj wszelkie emocje i wspaniale identyfikuje się z tym co dzieje się na ekranie. Nie wspomniałem także o fabule, a przecież ona jest jedną z największych zalet gry. Niezwykle wciągająca historia ze świetnym zakończeniem. Podobać się mogą także dobrze zrealizowane cut-scenki. To wszystko sprawia, że gra mimo 11 lat od premiery wciąż świetnie sprawdza się jako "straszak" ale przede wszystkim niesamowita historia, którą trzeba przeżyć. Moja ocena: 10/10.