Pewnie zależy od gustu, ja kocham na początku obrywać na każdym kroku, a potem być nieśmiertelnym kozakiem, co jednym machnięciem miecza rozwala cała zastępy orków i innego tałatajstwa (i tu moim ideałem jest G2: Noc Kruka, piekielnie trudny z początku, a potem czysta przyjemność, która jest nagrodą za początkowy trud...). A czy nie ma innej możliwości? Wystarczy większe zróżnicowanie przeciwników pod względem trudności i jakieś ich mądre rozstawienie w świecie gry. Bo problem jest taki, że zbyt szybko osiąga się postać, której nic nie może tknąć. Dajmy na to w jednym obszarze niech będą miejsca z przeciwnikami na poziomach 1-25, w innym obszarze przeciwnicy na poziomach 25-50. I wtedy przez całą grę jest sytuacja, że spotykamy jakieś łajzy na jeden strzał, ale też możemy zapuścić się w miejsce, gdzie dostaniemy porządny łomot. I tak nawet w tych otwartych crpg nikt nigdy nie chodzi na drugi koniec mapy (chyba, że w celu śrubowania czasowego rekordu skończenia gry), tylko raczej małymi kroczkami porusza się dalej do przodu pozostając na dłużej w kolejnych ośrodkach questowych ;)

Nie znam ani jednej gry z level-scallingiem, gdzie towarzyszyłoby mi wrażenie: nie wchodź do tego grobowca, bo już z niego nie wyjdziesz. I dlatego nie cierpię tego pomysłu. Jego same założenia niszczą klimat. Bo założenie jest jedno: żeby gra się nie nudziła do końca, ale też i do samego końca stanowiła jakieś wyzwanie - wychodzi taka średnia, mdła i nudna kupa...

Ja również kocham na początku obrywać na każdym kroku, kocham tę drogę od totalnego zera, gdy gra polega głównie na uciekaniu od większości przeciwników i wyszukiwaniu co słabszych, żeby powolutku powolutku robić się coraz mocniejszym aż do niepokonanego półboga :) We wszystkich trzech tesach przeżyłem to doświadczenie i jest to jeden z powodów, dla którego kocham tę serię.

No właśnie nie byłoby to do końca trafionym rozwiązaniem- takowe jest np. wprowadzone w WoWie- teoretycznie możesz chodzić gdzie chcesz, ale w krainach przewyższających znacznie twój poziom, giniesz na hita, w efekcie czego gra ogranicza się do łażenia od lokacji do lokacji, z czego nie wracasz raczej nigdy do tych niskopoziomowych- co zupełnie nie pasowałoby do sandboxowego RPG, a przynajmniej mi by było szkoda nie wracania do lokacji, które zdążyłem polubić.
No, patrz, a ja miałem takie wrażenie w Skyrimie bardzo często- ale grałem zawsze na najwyższym poziomie trudności. Na początku gry praktycznie żadna jaskinia/ruiny nie wchodziły w grę, bo postać była zupełnie do kitu :)

A w obku z kolei było beznadziejnie, bo dochodziło się do momentu, gdy zupełnie nie opłacało się zdobywać kolejnych poziomów, gdyż stwory skalowały się dużo lepiej od gracza, niezależnie od buildu. Dzięki bogu za mody.

Zainstaluj sobie moda/mody i po sprawie.

Morrowind to moja pierwsza gra z tak dużym otwartym światem i muszę przyznać ci rację. Też często wracałem do wyczyszczonych z przeciwników jaskiń by zabrać resztę sprzętu i go sprzedać. Takie kombinowanie dawało grze świetnego klimatu. Fast travel to spore ułatwienie, ale i udogodnienie. Nie każdy lubi przechodzić ten sam odcinek mapy setki razy, z drugiej strony nie trzeba z tego w ogóle korzystać. Sam Obliviona przeszedłem praktycznie bez korzystania z szybkiej podróży.

A kto ci tego fast travel każe używać? Nie rozumiem was ludzie...
Co innego jakby ta opcja była obowiązkowa, ale tutaj i tak możesz grać hardcorowo jak w Morrowindzie jeśli tylko chcesz...

Właśnie ściąga mi się Skyrim ze Steama i natknąłem się na te komentarze. Nie wiem jak inni ale ja choć wychowywałem się na Gothicach, Baldurach, Icewindach, Falloutach a najlepszą grą dla mnie nadal jest Planescape:Torment to jednak dzisiaj, gdy mam pracę, rodzinę, obowiązki domowe bardziej doceniam takie ułatwienia jak fast travel czy GPS. Bez tego człowiek dziennie czy weekendowo robiłby zbyt mały progres żeby granie było satysfakcjonujące. Może ktoś kto jest na utrzymaniu rodziców albo nie jest ale też nie ma rodziny ma więcej czasu na robienie mapek itp ale inni nie.

Kiedyś nie odpuściłbym Dark Soulsom czy Dota 2, teraz choć mam świadomość genialności tych gier wiem ile czasu i zdrowia trzeba by było w nie włożyć żeby poczuć satysfakcję. Tak samo z oldschoolowością w RPG. Też byłbym jej zwolennikiem gdybym miał więcej czasu ale teraz raczej widział bym takie coś w modach a nie w podstawowej wersji.

Nie przepadam za grami sportowymi,wyścigowymi, strategicznymi czy przygodowymi, najbardziej ulubionym gatunkiem jest dla mnie RPG i nikt mi nie wmówi że jeżeli nie jestem fanem oldschoolu to gry RPG nie są dla mnie.

Bardzo podoba mi się Twoja wypowiedź :)