Sterowaniu w TR, w moim odczuciu, przyświecała idea pół-symulowania ograniczeń ludzkiego ciała, co byłbym w stanie szanować; problem w tym, że nie symulowało ono przy tym podstawowych ludzkich umiejętności, jak, kurna, patrzenie gdzie się lezie.

Tą część sobie ostatnio właśnie ogrywam i porównuję z wyciętymi materiałami i o ile klimat fajny, to ogół boli bardzo, bo wszędzie widać niespełnione ambicje. Lara to fajna dupa, a myśl o Deus Ex z Larą w roli głównej wywoła kompulsywną masturbację.
TR to z resztą seria, której poszczególne części niemal zawsze w jakiś jeden, ale poważny sposób, spieprzone są.