Polska ma tylko 1000 lat, nieciekawą historię, nieciekawych bohaterów i mało artystów.
Rzeczywiście, nie to co Albania czy Honduras...

Jak dla mnie temat filmu jest świetny, tylko że z tego mogłaby być dobra komedia sensacyjna z uwypukloną grą w kotka i myszkę - i to byłoby bardziej uniwersalne. Ale wątpię, żebym w filmie to zobaczyła.
Zgadzam się z turpizmem w polskich filmach, to samo jest w wielu współczesnych książkach. Przedstawia się Polskę ponurą, szarą, brudną - taką, jakiej ja przynajmniej nie widzę. Podobnie bohaterowie - puści, nudni, często bez zainteresowań, aspiracji, życie przemyka im między palcami. Jasne, tacy ludzie też są, tylko czy muszą się pojawiać w każdym filmie/książce - mnie to odrzuca.

Mi pozostaję Tobie przyklasnąć. Sam rzygam już filmami o naszej historii. Ok, można zrobić kilka, które pokażą Powstanie, czy komunę, ale ileż można?

Zgadzam się z Tobą. Najzabawniejsze jest to, że oni nawet chyba się starają robić filmy uniwersalne. Coś im nie wychodzi, a może wyznaczają trendy? A może niczym Norwid doceniony dopiero po latach, dzisiejsze polskie kino zyska światową sławę za kilkadziesiąt lat na fali nowych trendów, które są już w Polsce teraz? Może tak, jak Włochy były kolebką renesansu, może Polska jest kolebką nowej epoki kulturalnej? Może jakiś John z Ameryki się nawróci na jedyną polską filozofię i zacznie oglądać stare, świetne polskie kino? Nie, no, sorry, żartowałem. Przecież "komisja oscarowa" wybrała akurat TEN film na kandydata do Oscar'a w kategorii najlepszy film obcojęzyczny, ludzie... Promowanie polskiej kultury, kuźwa! Co roku trujemy dupę coraz to nowszymi historiami o polskich, minionych już latach i jeszcze się dziwimy, że nas nie doceniają. No jak to, no przecież są złe komuchy i dobrzy tradycjonaliści, nie kapuję?