Witam, zmuszona byłam zajrzeć do filmu, po raz drugi, bo nie dawał mi spokoju. Za drugim razem wystarczyło 40 minut by zrozumieć, co mnie niepokoiło. Nim przedstawię swoją krytyczna ocenę, mając możliwość, dzięki temu forum, udzielić jej publicznie, powiem ogólnie, że film wart jest obejrzenia, a brutalizm estetyczny ładnie wkomponowuje, że tak powiem - ograny obraz kryminalny, znany już od dawien dawna: fam fatale, luksus, piękno i niebezpieczeństwo. Nie mniej, czymże by była sztuka piękna, gdyby nie mówić o jej skazach, wiec, teraz pozwolę sobie na odrobinę krytyki. Film, jak słusznie wielu poprzednich rozmówców zauważyło rozwleka się dialogami i tym samym traci to, co cenne w czarnym kryminale - przyspieszone bicie serca, przez nagłość akcji. Razi też, fakt, i dostrzegłam to, po drugim wejrzeniu, iż dzieło jest jedną wielką aranżacją nieudolnej próby ukazania różnic charakterów ( rozwlekłe dialogi skupione na danej postaci): on jej kupuje pierścionek, mówi że jest boska - tylko po to by śmierć niewinności wzbudziła zamierzony efekt. Adwokat bez imienia, tylko po to, by stać się nikim na końcu i ten wymowny ozdobnik strajkujących Meksykanów, by ukazać jak kończy chciwość. Mogłabym wypunktować cały film, bo to, moim zdaniem jest jego krytyczny minus: nieudolna aranżacja dialogów, która nie wyostrza różnic charakterów i w dodatku zaniża akcję kryminalną. I, to wszystko. Prywatnie, bo tego w filmie nie ma, a nie każdy ma prawo się interesować, moja refleksja do konstruowania różnic charakterów, musi, taki rodzaj gry posiadać swoją antytezę i szczerą chęć zmierzenia się z problemem ( nie tylko, moralnie, zakładać z góry: co mi wolno, czego nie), którym np. mogłaby być radość z życia handlem narkotykami, ich wielkie pieniądze i antytetycznie cena śmierci i ryzyka, w koło tego "biznesu" - taki układ miałby i akcję dobra kontra złego i głęboką myśl, bo czyż, znając temat narkotyków i narkomanni, nie raz myśleliśmy o tej jednej i drugiej stronie?