Zazwyczaj głupie filmy irytują mnie i mam ochotę kląć, ale na Alicji Burtona nie miałem ochoty nawet ziewać. Uwielbiam klimaty Burtona, ale czy nie zauważacie, że mistrz schodzi niebezpiecznie na dno swoich dokonań? Jego filmy wciąż wizualnie zapierają dech w piersiach, ale to, co się dzieje na ekranie wydaje się jakieś niespecjalnie zajmujące. Oglądając Alicję najbardziej mnie rozczarowała sama postać Alicji - jej postać była bez charakteru, zupełnie nudna a jej "losy" zupełnie mi obojętne. Znam książkowy oryginał i za cholerę nie mogę pojąć, po co Alicji była druga wyprawa do Krainy Czarów. A pomyśleć, że wszystko było świetne - zdjęcia, muzyka, bajkowe efekty specjalne. Mimo to - film jest pusty i obdarty z emocji.
Miałem wrażenie, że postać Alicji to 80-letnia panna, która wszystko już widziała i nawet wyobraźnia Burtona to dla niej nic ciekawego. Jak na swoje zwariowane sny Alicja jest NUDZIARĄ.
W dodatku film kończy się bitwą, która paradoksalnie jest najnudniejszą sekwencją w filmie. No i co, u diabła, wpłynęło na Alicję, że postanowiła nie brać ślubu tylko zostać bizneswoman?? Jej doświadczenie, jakiego nabrała w Krainie Czarów zrobiło z niej większą idiotkę niż była. Końcówka jest głupia i banalna.
Alicja Lewisa jest LOGICZNA i świetnie bawi się słowem. Alicja Burtona jest dziwna i zaskakująco bezsensowna. Może Burton chciał przerobić Alicję na swoje klimaty, ale tym samym zabił znaczenie historii i jej bohaterów.

Być może hardcorowi fani Burtona bronią filmu rękami i nogami, ale dla mnie twórca choćby świetnej Gnijącej Panny Młodej zaznacza duży spadek formy w treści swoich filmów.

4/10