Arthur Curry (Aquaman) to mieszaniec: syn człowieka i królowej podwodnego kraju - Atlantydy - który zbytnio nie kwapi się do życia w morskim świecie, choć można powiedzieć, że należy mu się tron. Sprawa nabiera innego toku gdy atlantydzki król Orm wypowiada wojnę mieszkańcom lądów.

Okay, jest to w sumie zajmujący film, ale oparty o kiczowate dialogi rodem z lat 80'. Nie chcę narzekać na ogromną ilość CGI, bo to logiczne, że w przypadku takiej historii będziemy z tym mieli do czynienia w ogromnych dawkach, ale nie mogę znieść równie ogromnej dawki często wiążących się z nimi wpadek, jak rozżarzona do czerwoności lawa pod wodą albo bańki powietrza wydobywające się z ust i nosów ludzi, którzy całe życie spędzili pod wodą. Czekam na drugą część, bo wiem, że mi zadośćuczyni grzechy "jedynki". Mimo wszystko, Aquaman to pewnego rodzaju bryza (he, he) dla uniwersum Marvela. Ten film jest jak formalność. Musiał w końcu powstać.