No nie wiem na co jest położony akcent: na rozmowy z dziadkiem czy na to jak autor filmu dowiadywał się o łapówkach na przyjęcie do prestiżowej szkoły, które dziadek pokrył ze swoich oszczędności.

Mimo niespójności i niejasności co jest prawdą a co konfabulacją czy marzeniami ten film jednak rzeczywiście bardzo dobrze pokazuje tło społeczne "maszyny" nepotyzmu Nowego Jorku.

Ja w ogóle zostałem zaskoczony szczerością, z jaką autor filmu opisał swoją diagnozę bycia "powolnym" (powolny jako eufemizm dla niedorozwiniętego). Większość takich "nepo babies" nie chce rozmawiać o początkach swoich karier.

Opisujesz jakiś aspekt filmu, który dla mnie nie ma kompletnie żadnego znaczenia.

E tam, też chciałabyś mieć dziadka, który chodził w kapeluszu po domu? Dla mnie to jasne, że to wyimaginowana postać, ktoś kto istniał fizycznie ale był zupełnie inny w rzeczywistości niż w pamięci autora.

Na początku chciałem zwracać uwagę na jakieś szczegóły, które pozwalały by odróżnić sceny realistyczne od marzeń chłopaka. Ale gdzieś w jednej trzeciej filmu zdałem sobie sprawę, że nie warto, że ten film to taka przypadkowa mielonka na sprzedaż dla widowni festiwalowych.

Czy film ma narratora?