Czytając wiele poniższych tematów dochodzę do jednego wniosku, że nie warto kłócić się o to
kto powinien, a kto nie powinien tam być. Każdy ma swojego ulubionego gitarzystę i zawsze
będzie kogoś brakować. Uważam, że cała trójka jest bardzo dobrze dobrana bo chodziło
producentowi o KONTRAST. Wiadomo, że super byłoby popatrzeć na Erica Claptona,
Jimmy'ego Page'a, Slasha czy Joe Satrianiego koło siebie. Chodzi jednak o ukazanie
KONTRASTU w stosunku do pracy i tego czym dla każdego z nich jest gitara elektryczna,
brzmienie i inne aspekty muzyczne. W tym filmie bardzo dobrze zawarta jest różnica między
charakterem każdego z nich, historii w odnalezieniu swojego włąsnego stylu oraz
przywiązywanie większej wagi do poszczególnych składowych brzmienia (The Edge - Delay,
Jimmy Page - Przester, Jack White - Oktawer, który np. w repertuarze White Stripes czy jego
płycie solowej Blunderbuss nadaje prostym akordom bardzo niecodzienniego i
psychodelicznego brzmienia).
Nikt wcześniej nie eksperymentowal tak z Delay'em czy rozpowszechnił (jeśli chodzi o gitarę)
efekt shimmer (wygooglujcie sobie :P). Z kolei Jack White, świetny kontrast do The Edge'a. Nie
zastanawia się za bardzo nad strunami, rodzajem kabla, stosowaniem do każdego utworu
innej gitary jak Edge który jest jak dla mnie "matematykiem" i trochę efekciarzem gitarowym
(pod każdy utwór ma speficznie dobrane ustawienia efektów, wartości pogłosów, delay'ów itp.)
co oczywiście nie czyni go gorszym od pozostałych muzyków jak choćby Jack'a, dla którego liczy
się prostota i minimalizm. Jest dowodem na to jak można ukazać, że nieco rozstrojona gitara
czy pianino w utworach może stworzyć wspaniały klimat. W końcu Jimmy Page ... o tym Panu
mógłbym zapisać 1000 stron dlatego sklecę jednym słowem - GENIUSZ grający jak dla mnie
w najlepszym zespole ever - LED ZEPPELIN.
Nawiązując do innych tematów myślę, że dlatego brakuje tam Slash'a obok Page'a gdyż
producenci nie chcieli raczej dwóch gitarzystów z jednego mocno rockowego pokolenia. Edge
pasuje do kontekstu tego dokumentu, pomimo iż wiekowo jest prawie jak Slash, (jedynie
starszy 4 lata) ale reprezentuje całkowicie odmienny styl gry i walory estetyczne brzmienia
gitary od Page'a i Slash'a.
Tak samo jak mijałoby się z celem dobranie dwóch typowych bluesmanów do tego typu filmu
np. Eric Clapton i B.B King lub dwóch wirtuozów, którzy reprezentują podobny styl w grze i
nagrywanie utworów instrumentalnych: Steve Vai i Joe Satriani.

Jeżeli lubicie takie dokumenty gdzie artyści wyjaśniają jak, co, gdzie, dlaczego, opowiadają
historię, drogę na szczyt; to polecam "Klasyczne Albumy Rocka" na TVP Kultura ;)

Pozdro :)