Ja nie odniosłam takiego wrażenia. Tez byłam nastawiona na większe ilości wspólnego jamowania - wyszło inaczej i moim zdaniem na plus, bo wiele z tego filmu wyniosłam. Panowie wspominali, podowcipkowali, pokazali ważne dla nich miejsca. Można było też zobaczyć kawał rockowej historii. na pocieszenie uczta dla uszu, czyli wspólne wykonanie In my time of dying - genialne! Pozytywnie zaskoczył mnie również Jack White, bo do tej pory nie doceniałam go jako artysty, a w filmie wcale nie pozostawał w cieniu swych bardziej utytułowanych kolegów.