Film zaciekawił mnie początkiem, nastawił mnie bardzo poważnie do filmu, jednak potem zobaczyłem parodię, parodię nazistów z jakimś idiotą udającym Hitlera. Wojna na wesoło. Każdy powie pewnie, że to przecież taki styl Tarantino, no cóż. Z geniuszami się nie dyskutuje. Najgorsze w tym filmie było przedstawienie osobistych tragedii w komediowej konwencji. Nie jestem osobą przewrażliwioną i wiele razy oglądałem sceny zabijania, jednak oglądając scenę duszenia pięknej kobiety-agentki przeżyłem szok. Gdyby to był prawdziwy film wojenny mógłbym ja jakoś zrozumieć, jednak tu była ona obrzydliwa. Detale uchodzenia życia przedstawione tu tak niemiłosiernie obrzydliwe-walka bezsilnej kobiety szamotającej rękami, jej wzrok(popatrzcie na jej wzrok, na te przerażone gasnące oczy-przecież to jest tak jakby patrzyła na nas, jakbyśmy to my oglądając i żrąc w tym momencie schabowego i mając dystans-bo to przecież film Tarantino-ją zabijali-no bo po co się przejmować-przecież to komedia wojenna) i powolne umieranie to łamie psychikę. I to ludzie nazywają komedią, komedią wojenną. Brak słów i tylko płakać się chce w jaki sposób stoczyła się nasza ludzka rasa.