Mam mocno mieszane uczucia po obejrzeniu filmu. Jest to zlepek scen genialnych i zupełnie niestrawnych, na szczęście z przewagą tych pierwszych. Fenomenalna kreacja Waltza, świetne dialogi, budowanie napięcia, klimat tamtych lat i 'magia kina' są bezdyskusyjnymi atutami. Niewiele zabrakło, żeby ten film był popkulturalnym arcydziełem. Głównym problemem jest punkt wyjścia, prezentacja odrażającej bandy degeneratów, tytułowych "Basterds". Są to, chyba wbrew założeniom, antybohaterowie, z którymi nie można się utożsamić. Zarzynanie pojmanych żołnierzy nie może mieć sensownego uzasadnienia, a postać grana przez Eli Rotha to kompletne dno. Skalpowanie nie jest wcale czerpaniem z tradycji Apaczów, tylko żałosną babraniną we zwłokach. Egzekucja przez nazistów rodziny Shosanny wygląda przy tym raczej niewinnie. Przynajmniej motywację Shosanny daje się zrozumieć. To raczej na jej wątku należało położyć główny akcent, nie na antypatycznych rzeźnikach. Film wygląda na mocno pocięty, od strony montażowej zdarzają się nieprzyjemne szarpnięcia, np. zaraz po scenie kulminacyjnej. Przy odrobinę większej staranności oglądałoby się to znacznie lepiej. Pitt tylko momentami zabawny. Niemniej zdecydowanie polecam!