Nie chodzi o Hitlera, bo to nawet zabawne że od początku filmu widz ma świadomość że to się może skończyć absolutnie w każdy sposób, no bo to w końcu Tarantino. Bardzo lekkie podejście do antynazistowskiej partyzantki i ignorowanie realiów bije po oczach jak cholera, no ale da się to z ciężkim sercem usprawiedliwić takimi a nie innymi założeniami filmu. Ale coś czego zupełnie nie przełknę, to fakt, że facet od samego początku kreowany na geniusza zła, na koniec daje się podejść jak ostatni amator. Dlatego osiem to absolutny maks.