Ricky79,dzięki za Twój punk widzenia,ale następnym razem używaj znaków interpunkcyjnych bo inaczej wychodzi dziwna paplanina

Tylko czemu nauczyciele w szkole zachowywali się tak jakby to dziecko żyło. Jedna nauczycielka nie pozwalała matce zabrać chłopca z lekcji muzyki. W ogóle ja miałam takie wrażenie na końcu filmu, jakby ten facet z kręconymi włosami :D był jej synem. Od początku filmu był pokazywany w szpitalu z umierającą matką. Zdecydował żeby odłączyli ją od respiratora no i na końcu filmu ta młoda babka leży już nieżywa przy świecy a on jej historyjkę opowiada o tym, że dotarli w końcu nad jezioro. Mnie się wydawało, że ta umierająca matka to ta młoda kobieta, która przeżyła skok z okna. Wiem, że się zagmatwałam ale nie umiem inaczej przekazać swoich myśli :D

Nie było żadnych nauczycieli, widzimy ich tylko w relacjia Anny, to jej wyobrażenie jak syn. Jedyna w miare realna scena to wtedy gdy nauczyciel wyprasza ją z terenu szkoły. Tak by się zachował gdyby obca osoba kręciła się po szkole. I na tej świadomości - wiedziała że on jest nauczycielem dobudowała resztę historii, tak samo jak z dozorcy zrobiła pracownika opieki społecznej.

To może ja wyjaśnię, jak ja ten film rozumiem:

1. Nakładają się na siebie różne historie:

a) historia Anny z przeszłości

(Kobieta miała ciężkie życie i żyła w rodzinie pełnej przemocy - jej mąż zabił ich syna topiąc go, prawdopodobnie w jeziorze, a następnie popełnił samobójstwo, zapewne z powodu wyrzutów sumienia; kobieta trafiła pewnie przez to do jakiegoś psychiatryka, choć to też chyba nie było jasno powiedziane w filmie; na pewno można to podejrzewać, tak na zdrowy rozum),

b) teraźniejszość Anny

(Kobieta przechodzi załamanie nerwowe po stracie męża i syna; być może była wcześniej w psychiatryku, ale to nie ma wielkiego znaczenia. Liczy się to, że dostaje mieszkanie i próbuje powrócić do społeczeństwa i normalnego życia; zapewne ma jakąś opiekunkę z opieki społecznej lub psychologa, który kontroluje jej stan zdrowia psychicznego i to, jak sobie radzi - ja tak widzę rolę tej kobiety, która ją czasem odwiedza z dozorcą. Prawdopodobnie opiekunka wie doskonale o tym, że Anna ma halucynacje i wciąż widzi swojego syna; może nawet nie wyprowadza jej z błędu, by nie miało to jeszcze gorszego wpływu na jej delikatną psychikę. Trudno powiedzieć. Na pewno świadczy o tym, że babka wie, że Anna jest chora, ten fragment, w którym odwiedza ją wraz z dozorcą i rozmawiają z nią, uświadamiając jej, że ma spory problem z odróżnieniem snów i halucynacji od rzeczywistości. Inne ich wspólne wizyty mogą być tylko halucynacjami Anny, ale nie jest to pewne. Wątpię jednak, by straszyli ją zmarłym mężem i procesem, wiedząc, że to bzdura. Raczej ona sobie to wmawia na zasadzie jakiejś ponurej wizji. Na co dzień Anna widuje zmarłego syna i żyje tak, jakby wciąż się nim opiekowała. Może naprawdę widzi tylko jego ducha, ale nie zdaje sobie z tego sprawy. Wymyśla sobie całe życie, w większości połączone z jej przeszłością. Wmawia sobie, że zaczyna nowe życie z daleka od męża-awanturnika, który w jej wyobrażeniach tylko próbował zabić ich syna, ale nigdy mu się to nie udało. Wmawia sobie, że uciekła i z dala od męża zaczyna nowe życie z synem, podczas gdy naprawdę mąż i syn nie żyją, a ona mieszka i żyje sama. W międzyczasie poznaje mężczyznę o imieniu Helge, który widuje ją czasem samą w kawiarni, podczas gdy ona wyobraża sobie w tym czasie, że siedzi tam z synem).

c) historia Helgego

(Helge miał trudną matkę, która w dzieciństwie znęcała się nad nim psychicznie i prawdopodobnie również fizycznie. Poznajemy go w chwili, gdy matka leży umierająca w szpitalu, a on ją odwiedza. Przypadkiem poznaje Annę, która wzbudza jego zainteresowanie. Anna opowiada mu o swoim synu, a nawet zwierza się z czasem, że miewa halucynacje i nie umie odróżnić jawy od snu. Helge zakochuje się w Annie. Gdy spotykają się u niej na kolacji, spotyka chłopca, który pokazuje mu swoje siniaki, a potem znika w pokoju syna Anny. Jest przekonany, że to jest właśnie syn Anny, o którym tyle słyszał. Po tym, co zobaczył, zaczyna myśleć, że Anna jest tak samo despotyczną matką jak jego własna matka. Jest pewien, że bije syna. Nie ma pojęcia, że w rzeczywistości żadnego syna tam nie ma, bo syn Anny od 2 lat nie żyje. Tak naprawdę widział najprawdopodobniej ducha innego chłopca, syna sąsiadów Anny. Musiał to być duch, bo dość dużo wcześniej Anna mówiła Helgemu, że widziała, jak jej sąsiad wywoził zwłoki. Na końcu Helge znajduje zwłoki chłopca w lesie, owinięte w śpiwór, o którym opowiadała mu kiedyś Anna. Myślę, że mógł widzieć ducha, ze względu na swoją przeszłość. On też miał złą matkę, która stosowała przemoc. W filmie są sceny rozmów pomiędzy dwoma chłopcami. Obaj są duchami i dlatego się widzą. Obaj zostali zamordowani przez swojego rodzica. Helge wprawdzie przeżył, ale też miał ciężkie dzieciństwo, więc najwidoczniej to uczyniło go zdolnym do zobaczenia ducha syna sąsiadów Anny, który zginął stosunkowo niedawno).

d) historia sąsiadów głównej bohaterki

(Anna mieszka w dużym blokowisku, a jednymi z jej sąsiadów są gwałtowni ludzie, skłonni do przemocy. Anna dowiaduje się o tym przez przypadek. Kupuje elektroniczną nianię, by słyszeć swojego syna w drugim pokoju. Oczywiście syna sobie tylko wymyśla, bo tak naprawdę on już dawno nie żyje, ale jej się wydaje, że jest jak najbardziej realny, żywy i spokojnie żyje sobie z nią w tym samym mieszkaniu. Cierpi najprawdopodobniej na jakiś stres pourazowy po śmierci dziecka, ale tłumaczy sobie swój własny paraliżujący strach tym, że jej mąż wciąż gdzieś tam żyje i jakoś jej zagraża, bo może się dowiedzieć, gdzie mieszka z (wyimaginowanym) dzieckiem i znów im (jej) zagrozić. Tymczasem elektroniczna niania zaczyna łapać prawdziwe odgłosy. Są to dźwięki świadczące o przemocy domowej. Anna na początku myśli, że to halucynacja, ale potem w sklepie dowiaduje się, że może łapać częstotliwość innej elektronicznej niani, jeżeli w odpowiedniej odległości od jej mieszkania znajduje się podobne urządzenie. Dostaje obsesji na punkcie ustalenia, co się właściwie stało i w którym mieszkaniu mieszkają ludzie, którzy są sprawcami tych odgłosów. Ustala numer mieszkania po słyszanych przez nianię odgłosach odkurzacza. Wcześniej rozrysowuje sobie blok, by w ten sposób ustalić, gdzie ona mieszka, a gdzie mieszkają ludzie, których słyszy. Oprócz tego przez przypadek jest świadkiem tego, jak jej sąsiad wynosi do samochodu zapakowane w niebieski śpiwór zwłoki. Opowiada o tym nowopoznanemu przyjacielowi Helgemu, który jej jednak nie wierzy. Stwierdza, że pewnie miała te swoje przywidzenia lub coś jej się przyśniło, bo ma problemy ze snem i to przez to może nie odróżniać rzeczywistości od snu. To się podobno często zdarza ludziom cierpiącym na chroniczną bezsenność, więc to się wydaje logicznym wytłumaczeniem. Ona jednak śledzi sąsiada i jest świadkiem tego, jak on zakopuje zwłoki w lesie. Rysuje to wszystko na obrazku, będąc w czymś w rodzaju transu, bo nawet sobie nie uświadamia, co z tego, co jej się przydarza, jest prawdziwe, a co nie. Jej przeszłość i wizje z przeszłości nakładają się na teraźniejszość. Widzi szczęśliwe zdarzenia z przeszłości, gdy chodziła z synem nad jezioro, widzi zdarzenia nieszczęśliwe, gdy jej mąż utopił jej syna, a także widzi sąsiada zakopującego zwłoki. Przez to jest skołowana. Nie wie, co jest prawdą, a co fikcją.)

e) historia dozorcy (dozorca z bloku Anny wie o jej stanie psychicznym, zapewne od opiekunki, która ją odwiedza. To dupek, który postanawia wykorzystać sytuację. Wydaje mu się, że uda mu się wykorzystać Annę seksualnie. Chce zmusić ją do seksualnej uległości, strasząc ją wyimaginowanym procesem i mężem, który tak naprawdę od dawna nie żyje. Swoimi słowami i zachowaniem utwierdza Annę w przekonaniu, że jej syn naprawdę żyje, a jej mąż może jej go odebrać, jeżeli dozorca powie w sądzie, że Anna jest złą matką. Facet nie mówi Annie, że jest tylko dozorcą. Ona go bierze za kogoś z opieki społecznej. Przyszedł do niej parę razy z tą prawdziwą opiekunką, więc jest pewna, że przychodzą razem, bo pracują razem. Dozorca robi się coraz bardziej bezczelny i straszy Annę. Wierzy w to, że ona nie ma w swoim życiu nikogo, kto by ją obronił, bo jest zbyt przerażona, by kogokolwiek poznać. Na koniec dostaje to, na co sobie zasłużył - doprowadzał Annę do coraz głębszej psychozy, więc gdy w końcu naprawdę poważnie ją wystraszył, ona w ramach czegoś, co uznała za konieczną obronę własną, dźga go dwukrotnie nożyczkami i prawdopodobnie nawet doprowadza do jego śmierci. W tym samym czasie do Anny przychodzi Helge. Zastaje w korytarzu krwawiącego dozorcę, a drzwi Anny usmarowane krwią. Domyśla się, że coś się dzieje i chce pomóc. Nie wie, że zamiast uspokoić Annę, jego zachowanie doprowadza ją do ostateczności. Przekonana, że to jej mąż przyszedł po nią i po jej syna - do czego wcześniej przekonywał ją dozorca, strasząc ją, że jej mąż jest w drodze - nie widzi wyjścia z sytuacji i wyskakuje z okna, chcąc popełnić samobójstwo i na zawsze pozbyć się strachu. Wydaje jej się, że robi to razem z synem. Helge widzi, jak Anna wyskakuje z okna. Biegnie na dół i pyta ją, co się stało z jej synem, ale Anna nie może mu odpowiedzieć, bo właśnie umiera.)

f) historia Helgego, który po śmierci Anny próbuje odkryć prawdę (Helge rozmawia z opiekunką Anny. Ta opowiada mu, że Anna mieszkała sama po śmierci syna i męża. Że jej syn zmarł 2 lata wcześniej utopiony przez ojca. On nie może w to uwierzyć, bo przecież widział w jej mieszkaniu jakiegoś chłopca. Nie wie, że to był duch zmarłego syna sąsiadów Anny. Duch szuka sprawiedliwości - chce, by ktoś znalazł jego zwłoki. Helge zaczyna drążyć sprawę. Przypomina sobie opowieść Anny o śpiworze ze zwłokami, a także to, że mówiła mu o dziwnych odgłosach przemocy i krzykach, które słyszała przez elektroniczną nianię. Przypomina sobie również, że do sklepu przychodził facet, który miał taki sam sprzęt i taki sam problem, jak Anna. Uświadamia sobie, że to musiał być ojciec dziecka, które słyszała Anna przez elektroniczną nianię. Zaczyna podejrzewać jakieś nieszczęście. Wraca do mieszkania Anny i tam odkrywa obrazek w pokoju jej syna. Zauważa na nim krew i narysowany w lesie nagrobek. Idzie na spacer do lasu, by to sprawdzić i tam znajduje grób - zakopanego w lesie chłopca, którego ciało zawinięto w śpiwór, tak jak to opisywała Anna.)

2. Jeśli chodzi o nauczycieli w szkole itp.: wydaje mi się, że to są pomieszane sceny z teraźniejszości i przeszłości Anny. Ewentualnie wszystkie są z przeszłości. Ona sobie tylko przypomina szkołę, do której chodził jej syn, a także to, jak go odprowadzała i odbierała, gdy jeszcze żył. Wyobraża sobie, że robi to nadal. Tak samo jest z nauczycielami. Na początku filmu jest scena, w której ona odprowadza syna do szkoły, a potem siedzi przed szkołą na ławce, aż przychodzi jakiś facet (chyba dyrektor) i ją stamtąd przegania. Może to jest teraźniejszość. Inne sceny ze szkołą mogą być z przeszłości - ona je sobie tylko przypomina lub wyobraża. Nie wiem, jak jest z tym, gdy przychodzi do szkoły mokra. Może to działo się naprawdę - po prostu nie było tam żadnego dziecka, a ona się miotała po szkole, wyobrażając sobie, że po chłopca przyszła, dopóki nie została wygoniona. To, co widziała i słyszała, mogło być tylko wspomnieniem z przeszłości - gdy nauczyciele naprawdę odkryli siniaki u jej syna. Siniaki, które pewnie zrobił ojciec, jeszcze zanim doprowadził do śmierci chłopca i szaleństwa żony.

3. Jeśli chodzi o jezioro: moim zdaniem jezioro znajdowało się w starym miejscu pobytu Anny. Możliwe, że przychodziła tam czasem z synem. Możliwe też, że to w nim jej mąż utopił jej syna, a ona była świadkiem zdarzenia. Potem jest świadkiem zakopywania ciała chłopca sąsiadów w lesie i te jej wizje nakładają się na siebie, przez co wszystko miesza się jej jeszcze bardziej...

Tam w lesie koło blokowiska znajdował się chyba naprawdę tylko parking. Świadczyłyby o tym słowa pielęgniarki ze szpitala - mówiła "znaleźliśmy panią na parkingu", a chwilę wcześniej było widać, jak Anna idzie w to konkretne miejsce, gdzie wcześniej widziała parking, a w którym teraz w jej wizji znów było jezioro. To, że Anna była mokra, o niczym nie świadczy - woda jest wszędzie. Mogła się zmoczyć gdziekolwiek. Wyobrażała sobie to jezioro, będąc na parkingu, zanim zemdlała, ale wcześniej mogła choćby wpaść do fontanny lub zmoknąć na deszczu. W szpitalu nikt nie wie, czemu była mokra, a ona też zdaje się nie wiedzieć, jak to się stało. Myślę, że jezioro sobie tylko wyobrażała. Może to, że zmokła, sprawiło, że jej wizja była bardziej realna. Potem dostała jakiejś zapaści lub zemdlała, ktoś ją znalazł, co na parkingu raczej nie stanowiło problemu, i zawieziono ją do szpitala.

4. Helge na końcu filmu czuwa przy zwłokach Anny w szpitalu. Kobieta widocznie nie miała innej rodziny, a on ją lubił, przejmował się jej losem i dlatego czuwał przy jej zwłokach po jej śmierci. Opowiadał jej historię o jeziorze, bo domyślił się całej historii ze skrawków opowieści Anny oraz z tego, co sam odkrył i z tego, co opowiedziała mu opiekunka Anny. To chyba był po prostu jego sposób na pożegnanie się z Anną, bo przejął się historią jej życia. Tym bardziej, że sam miał niełatwe dzieciństwo.

dobre wyjaśnienie:)

Ile razy trzeba obejrzeć film, żeby napisać takie wyjaśnienie. Naprawdę dooobre wyjaśnienie. Mi pomogło bardziej zrozumieć ten film.

Właśnie o to chodzi, że wody wcale nie ma wszędzie. Ona nie była trochę mokra, jakby wskoczyła w kałużę, ona miała całe przemoczone ubranie i mokre włosy. Żeby tak się przemoczyć, musiałaby się albo cała zanurzyć w wodzie, albo stać kilka minut na deszczu, a przecież nie padało. Gdy poszła do lasu (na parking) była sucha, znaleziono ją na parkingu całą przemoczoną, więc skoro nie było tam jeziora, w jaki sposób się tak przemoczyła? Tzn. ja również uważam, że tam był tak naprawdę parking, nie jezioro, a z Twoją interpretacją się raczej zgadzam, po prostu zarzucam reżyserowi, że stworzył film niespójny i niedopracowany (vide dyrektor, nauczycielka czy pani z opieki społecznej, którzy chłopca niby widzieli).

gdybyś uważnie przeczytała to, co napisała sol4me zrozumiałabyś o co chodziło z nauczycielami, dyrektorem, panią z opieki... ewentualnie zobacz jeszcze raz film, może po przeczytaniu długiego i wyczerpującego opisu na temat fabuły filmu zdasz sobie sprawę z tego, że ten film nie jest tak niespójny i niedopracowany jak ci się wydaje.

zgadzam się w 100% z opisem sol4me ale jest jeden watek, który mnie zastanawia otóż w wypowiedzi sol4me i ricky79 jest napisane ze to Anna zabiła syna i męża, natomiast na samym końcu filmu po tym jak Anna już wyskoczyła z okna jest watek gdzie policjantka rozmawia z Helge i mówi mu ze to Anna zabiła syna i męża .Wiec moje pytanie, w którym momencie filmu jest powiedziane ze to Anna zabiła syna i męża ?

przepraszam pomyliłam się i się totalnie zakręciłam chciałam zapytać w którym momencie filmu jest powiedziane , że to maż Anny zabił synka i popełnił samobójstwo bo na samym prawie końcu filmu jak policjantka rozmawia z Helge to mówi mu że to Anna zabiła synka i meża

ze maz zabil, to jest "wersja" anny. mowi do opiekunki, ze ojciec o malo nie utopil andersa w wannie.