Fielding Mellish pod wpływem Nancy angażuje się w politykę. Zaczyna brać udział w ulicznych demonstracjach, wygłasza odczyty, za wszelką cenę stara się zaimponować Nancy. Ta jednak pragnie spotykać się tylko z prawdziwym politycznym liderem. Fielding wyjeżdża zatem do San Marcos, gdzie przyłącza się do rebeliantów, a po zakończonej rewolucji zostaje prezydentem kraju.

W początkowym okresie swej twórczości Woody Allen, korzystając z doświadczeń Chaplina, Keatona i braci Marx stworzył postać sympatycznego, pełnego kompleksów, fobii i lęków niezdary, nowojorskiego intelektualisty, którego działania raz po raz mijają się z intencjami, a jeśli wieńczy je sukces, to tylko za sprawą przypadku.
W tych wczesnych obrazach Allen prezentuje komizm oparty na parodiowaniu utartych konwencji i sytuacji filmowych, wyśmiewając obiegowe mity kultury amerykańskiej. Drugi, reżyserowany przez siebie film - "Bananowy czubek" (1971) zadedykował braciom Marx i ich filmowi "Kacza Zupa". Bohaterem jest niezbyt atrakcyjny i stale z siebie niezadowolony Fielding Mellish (Allen), pracujący jako brakarz w fabryce. Jego dziewczyna, aktywistka polityczna, Nancy (Louise Lasser) stale wypomina, że czegoś mu brakuje. Fielding zupełnie nie interesuje się polityką, ale chcąc zaimponować Nancy trafia do pierwszego szeregu radykalnej manifestacji, zostaje ogłoszony wrogiem publicznym i ląduje w jednej z bananowych południowoamerykańskich republik jako jej dyktator.