Ludzie toż to potworny gniot. Gdyby nie wyścig rydwanów, który notabene był wyśmienicie zrobiony, dałbym możliwie najniższą ocenę. Banalna historyjka opatrzona przyzwoitą scenografią. Na Hestona patrzeć nie mogę. Przyznam się, że podczas seansu atakowała mnie śpiączka. Gniot!

Ja również nie podzielam zachwytów i nie rozumiem obsypywania tego filmu mianem arcydzieła i arcydzieła. Był na mojej liście klasyków do obejrzenia, bo trudno nie zobaczyć obrazu, który zdobył 11 oskarów i został okrzykniety nawiększym widowiskiem Hollywood. Jednak odetchnęłam z ulgą, kiedy wreszcie się skończył ("zaliczony!") i nie wróciłabym do niego więcej.
Pierwsza część przynuża, Heston rzeczywiście ciągle ma minę, jak by miał raka prostaty, Ester jest drętwa i teatralna, opiewana scena bitwy morskiej okazuje się słabiutka. Druga część jest lepsza, spodobała mi sie postać szejka, a wyścig rydwanów to naprawdę dobre widowisko. 20 minut przed końcem film zaczął mi się nawet podobać, trochę ze względu na pojawienie się wątku chrystusowego w dialogu Ben Hura z Esterą, trochę dlatego, że panna zdecydowała się wreszcie po raz pierwszy księciu odpyskować. Los matki i córki Judy w końcu mnie wciągnął i przejął, a że sama mam syna - (uwaga, spojler) scena wynoszenia kobiet z Doliny Trędowatych wruszyła mnie.
Jednak czekałam i czekałam na słynny wątek Jezusa i... nie doczekałam się. Jezus pojawia się tylko raz, tyłem, podając Judzie wodę, oraz kilkakrotnie niedosłownie i pośrednio w dialogach bohaterów (mówią, że taki jeden z Nazaretu chodzi i naucza). Ostateczne ukazanie ukrzyżowania zawiodło mnie lapidarnym objechaniem tematu, a samouzdrowienie trędowatych było już naprawdę infantylne.

Jak ktoś ogląda filmy by zaliczyć, to faktycznie może nie docenić wielkości dzieła.

Wielkości kiczu. Kino hollywoodzkie sprzed pół wieku ma swoją specyfikę i bywa trudne w odbiorze, ale ten film przebił niemal wszystko. Choć sfera wizualna bardzo jak na tamte czasy przyzwoita, to aktorstwo słabe, a reżyseria gorsza niż u polonistek na jasełkach.

Trudne w odbiorze? To kino musi Cię często przerastać.
Sfera wizualna super. To nie efekty komputerowe i powielanie statystów. Tu jest wielki rozmach. Do tego bardzo przyjemna muzyka MIklosa Rozsy. Aktorzy też niczego sobie. Można się czepiać na siłę. W swoim gatunku jeden z najlepszych obrazów.

Tak, typowe dla tamtych czasów "grajsko" i naiwność często mnie przerasta. Ale zdarzają się perełki. Jeżeli ktoś oczekuje od filmu jedynie rozmachu to rozumiem, że Ben-Hur robił ogromne wrażenie. Ja wymagam więcej.

Jeśli oczekujesz od kina tylko wzniosłych przeżyć, to chyba strasznie zawężasz tą muzę. Masz wymagania i tyle. Kino może bawić (nawet głupotą), straszyć, zmuszać do refleksji itd. Dlatego jest takie fajne. Zresztą jak z książkami, malarstwem itd.
Akurat Ben Hur ładnie nas przeniósł w czasy, których na ruchomych obrazach inaczej nie zobaczysz. Nie wiem po co się czepiasz tego filmu. Nie kręcą już takich, bo koszta ogromne i można łatwo umoczyć. Dostał 11 oskarów. Nawet jakby dostał połowę, to i tak to o czymś chyba świadczy. Wyścig rydwanów to klasyka i nic tego nie zmieni. Zapewne "Kleopatra" i "Quo Vadis" z tamtych lat też CI nie podchodzą :)

W tym sęk, że Ben Hur nawet nie przenosi nas w "tamte czasy". Tam chyba na planie nie było nawet konsultanta historycznego. W dodatku wpleciono w sposób porażająco infantylny postać Chrystusa. I zgadzam się, że na dobry film składa się wiele elementów, ale jeżeli psychologia postaci leży, aktorzy się zagrywają, a każda scena aż wali po głowie patosem, to w moich oczach takie dzieło jest przegrane. Bardzo się na Ben-Hurze zawiodłem i te 3,5h było okrutną męką.

Producenci korzystali z konsultantów z Watykanu po to, aby, jak najwierniej oddać czasy rodzącego się chrześcijaństwa pamiętając przy tym, aby być wierni książkowemu pierwowzorowi. Celowym zabiegiem było też ukazanie Chrystusa jedynie tyłem, warto też przypomnieć emocjonalność widowiska w tym takie sceny jak męska przyjaźń zakończona zdradą ojcowsko-synowski wątek galernika Ben Hura z rzymskim konsulem oraz scenę, w której dowiaduje się, że najbliższe mu osoby stały się w trakcie jego wygnania trędowatymi, aktorsko nikt nie musiał się zgrywać, żeby cokolwiek komuś udowadniać, każdy znał swoje miejsce w szeregu i gdyby ktoś chciał zacząć szarżować aktorsko, na to nie mogli sobie pozwolić producenci ani reżyser. Polecam ci ten artykuł, aby zrozumieć, że Ben Hur to przełomowe dzieło nie tylko pod względem technicyzm, ale też i fabuły już ukazanie podtekstu homoseksualnego było nadal bardzo ryzykowne przez kodeks Haysa, dlatego nie mogli pokazać homoseksualizmu wprost ze względu kodeksu a opierać się jedynie na umiejętnej grze aktorów.

https://kultura.onet.pl/film/wywiady-i-artykuly/ben-hur-wielkosc-ma-znaczenie/xl ds3g1

Przyznam, że zaskoczyła mnie twoja recenzja i ostateczna opina, bo jeżeli Ben Hur z 1959 roku otrzymał od ciebie zaledwie dwa punkt, to remake z 2016 roku musiał otrzymać od ciebie najgorszą ocenę, już zwiastun filmu wyglądał jak gra, a nie jak wielkobudżetowy film.

To jest blockbuster rozrywkowy. A nie poważny film o Rzymie. Jakby nie patrzeć lepszego dzieła w tym charakterze nie ma. Taki Gladiator np. to tylko drętwa kopia gdzie fabuła jest denna, tu mamy podobne wątki a odbiór inny bo lepiej zrobiono sztampowe rozwiązania. Jednak widać też na filmie upływ czasu ale nic to, w swej klasie film niepobity.