'Betelowy orzech' zapamiętam już na zawsze. Był to najbardziej wyczerpujący seans filmowy w moim życiu i bezapelacyjnie najgorszy film jaki kiedykolwiek dane mi było obejrzeć (a przecież widziałem nieprawdopodobną ilość gniotów). Ten nakręcony przez młodą chińską reżyserkę Yang Heng obraz to dramat w dosłownym znaczeniu: skrajnie skrajny minimalizm posunięty do totalnego masochizmu. Niektóre sceny długo jeszcze będą mi się śnić po nocach, a 'perełek' było tutaj sporo, jak kilkuminutowa scena, której kulminacją było przejście kozy przez ulicę, czy przyprawiające o obłęd, również kilkuminutowe, jęczenie do mikrofonu. 'Betelowy orzech' jest filmem, który dobitnie uświadamia, że moda na minimalizm posunęła się do tego stopnia, że nawet sklejając ze sobą kilkanaście długich, statycznych ujęć podczas których absolutnie nic się nie dzieje, można nakręcić film, który - i tutaj cytat z festiwaloego katalogu - "zamieszał na festiwalach, bo posiada niezwykłą siłę wynikającą z autentycznej precyzji z jaką reżyserka połączyła obrazy, nastrój i postaci. [...] opowieść, która jest zarazem niezwykła i bardzo stylowa". Kto nie widział, stwierdzi "Stary, przesadzasz, po prostu zmęczył Cię festiwal", kto widział, TEN WIE. Uch!