Bez znieczulenia (1978)
Dziennikarz wraca z wyjazdu zagranicznego. Nieoczekiwanie jego życie zostaje wywrócone do góry nogami.
| reżyseria: | |
|---|---|
| scenariusz: | |
| oceń twórców | |
| gatunek: | |
| produkcja: | |
| premiera: | 27 listopada 1978 (Polska) 27 listopada 1978 (świat) |
| nagrody: |  oraz 2 inne nagrody i 2 nominacje |
|---|
 | Zbigniew Zapasiewicz | jako: | Jerzy Michałowski | ||
 | Ewa Dałkowska | jako: | Ewa Michałowska, żona Jerzego | ||
 | Emilia Krakowska | jako: | Wanda Jakowicz, przyjaciółka Ewy | ||
 | Kazimierz Kaczor | jako: | Redaktor naczelny | ||
 | Roman Wilhelmi | jako: | Broński | ||
 | Halina Golanko | jako: | Halina Łukasik, siostra Ewy | ||
 | Stefania Iwińska | jako: | Józefa, gosposia Michałowskich | ||
 | Iga Mayr | jako: | Anna Łukasik, matka Ewy | ||
ocena aktorów w filmie
rola: Jerzy Michałowski
rola: Jacek Rościszewski, kolega redakcyjny Jerzego, kochanek Ewy
rola: Broński
rola: Ewa Michałowska, żona Jerzego
rola: Jerzy Porębowicz, adwokat Ewy Michałowskiej
rola: Redaktor naczelny
rola: Wanda Jakowicz, przyjaciółka Ewy
rola: Agata, studentka Jerzego
rola: Halina Łukasik, siostra Ewy
rola: Anna Łukasik, matka Ewy
Po powrocie z zagranicy znany dziennikarz (Zbigniew Zapasiewicz) dowiaduje się, że żona (Ewa Dałkowska) bierze z nim rozwód. Ponieważ nie zna przyczyn decyzji małżonki, nie może się z tym pogodzić. Dodatkowo zaczyna popadać w coraz większe kłopoty zawodowe. Jego wystąpienie telewizyjne i publikacje prasowe nie zyskują uznania. Na uniwersytecie zawieszono wykłady, które prowadził. Planowany od dłuższego czasu wyjazd za granicę zostaje niespodziewanie odwołany. Podczas rozprawy rozwodowej żona zaczyna obciążać męża, składając fałszywe zeznania.
Na razie nikt nie dodał recenzji tego filmu. Możesz być pierwszy! Dodaj swoją recenzję.
pozostałe informacje o filmie
Bez znieczulenia
- zdjęcia:
- oceń twórców
- studio:
- Film Polski
- Zespół Filmowy "X"
- inne tytuły:
- (więcej...)
- Inspiracją do nadania takiego tytułu była rozmowa A. Wajdy z D. Olbrychskim w czasie, której aktor zwierzając się ze swoich problemów osobistych powtórzył kilkakrotnie zwrot: "bez znieczulenia”, co miało oznaczać, że to, co go spotkało, spadło na niego nagle i nieoczekiwanie.
- Na jednej z konferencji prasowych dotyczących filmu pewien radziecki dziennikarz zarzucił filmowi "brak prawdy psychologicznej" Wajda na to odpowiedział wprost "nie o psychologię tutaj chodzi, ale o politykę!". Potwierdzając w ten sposób, że głównym zadaniem filmu było demaskowanie i oskarżanie totalitarnego systemu.
- Scenariusz filmu nie spodobał się ówczesnemu szefowi kinematografii Januszowi Wilhelmiemu, który poskreślał w nim najważniejsze sceny, więc A. Wajda postanowił zrezygnować z filmu. Postanowiono się mimo to naradzić nad przyszłością projektu w mieszkaniu kierownika produkcji Barbary Pec-Ślesickiej, gdy nagle do drzwi zapukał reżyser Janusz Kijowski: - "Wiecie, co się stało?". Na co wściekły zaistniałą sytuacją operator Edward Kłosińki odpowiedział: - "Mnie nic nie obchodzi, nie zawracaj głowy, my tu pracujemy: chyba, że nam powiesz, że Wilhelmi nie żyje". A Kijowski: - "No właśnie". Wilhelmi (1927-78) zginął w katastrofie samolotowej.
Mistrzowska scena w sądzie.
- autor: None200
- 2009-07-18 11:27:32 +0200
- ocenił(a) ten film na: 9
Zdecydowanie najlepsza scena w filmie, stanowiąca swoiste podsumowanie. Bo czyż nie tak zaczęto postrzegać bohatera w jego kręgach jak to "udowodnił" adwokat żony ? Oczywiście my widzowie wiemy co innego o jego tragicznej historii. Mamy polski prl-owski sąd cywilny z jego znudzonymi i ...
Jak odbiera się człowiekowi prawo do głosu
- autor: filipmosz
- 2011-10-15 12:52:18 +0200
- ocenił(a) ten film na: 9
Obraz klęski człowieka, którą Wajda zilustrował w „Bez znieczulenia” jest niezwykle sugestywny. W zasadzie nie pozostaje nic innego jak gestem bezradności rozłożyć ręce i jak główny bohater – Michałowski, w milczeniu, z pustym wzrokiem, pogodzić się z gorzkim zakończeniem ...
Rewelacja
- autor: salmahayek
- 2011-11-29 23:05:47 +0100
- ocenił(a) ten film na: 9
Trzy sceny- uczta! : Zapasiewicz u dentysty i "monolog" Krakowskiej :D, rozmowa z adwokatem zony- Stuhr, oraz kluczowa i końcowa scena w sadzie....kunszt! ps. zgadzam sie z kims tam, najlepsza rola Jandy (caly film niemal milczy) :D
8Świetny
- autor: emillo97
- 2014-04-23 06:55:10 +0200
- ocenił(a) ten film na: 10
Nie ma co się nad tym rozpisywać. Film był inny, niesamowity w swej konstrukcji. Bardzo ciekawy, zawierający wszystkie elementy dobrego filmu w najlepszej formie. Zakończenie może wydać się dziwne i nagle wyrwane z akcji zaraz po scenie sądowej (mistrzowskiej skądinąd) aczkolwiek mi się bardzo podobało. Ciekawi ...
no po prostu super
- autor: buffa_buffa
- 2007-01-09 22:41:55 +0100
- ocenił(a) ten film na: 9
genialny film Wajdy, który oglągałam na bezdechu niemalże. uderzający realizmem i siłą wyrazu; przykuwający do ekranu obraz system, który niszczy i zabija, niestety dosłownie.. tragedia jednostki, której okrutna rzeczywistość PRL-u odbiera wszystko; jak Fortuna, która w najbardziej nieoczekiwanym ...
