Kupa śmiechu.
Film początkowo nie zrobił na mnie sporego wrażenia. Podobał mi się, to i owszem, ale dopiero z czasem doceniłem w nim wszystko co nam zaserwowali braciszkowie Coenowie.

Jeff Bridges zagrał rolę życia (gdzieś pisało, że gdyby nie został aktorem, byłby taki jak Lebowski, to jest Koleś).
John Goodman jak zwykle powala na kolana. Najśmieszniejszy chyba z całego filmu (choć Bridges prawie mu nie ustępuje)
Steve Buscemi w roli tak niepodobnej do jego dotychczasowych (patrz "Fargo", "Wściekłe psy"), roli bez wyrazu, a tym samym zaskakującej.
Julianne Moore z akcentem. Świetna.
Mała rólka Petera Stormare.
No i epizod, ale jaki! John Turturo stworzył perełkę.

Fabuła nie jest zagmatwana, ale bohaterowie tak kombinują, tak wszystko komplikują, że zaczyna się wielki galimatias i komedia pomyłek. Cali Coenowie.

Film jest trochę kiczowaty, ale to jak najbardziej zaleta. Taki miał być.

Zawsze ceniłem braci Coen, tym filmem potwierdzają tylko swój talent. Mam nadzieję, że jeszcze coś ciekawego kiedyś pokażą.