Plastikowo - drewniane aktorstwo, przyprawione ponad normę patologicznym brutalizmem na granicy pornografii - pornografia przemocy, moje własne określenie. Na domiar złego - choć to w sumie bez znaczenia - owa pornografia brutalności, z powodu niskiego budżetu i tym samym kiepskich speców od efektów specjalnych, zrealizowana została w sposób groteskowo wręcz tandetny - szczególnie owe sceny deptania po głowach, do których reżyser miał taki niezdrowy pociąg, że aż nasuwa się podejrzenie, czy nie były one przedmiotem jakichś jego snów erotycznych. Głowy odpadają tam od korpusów, jakby były z plasteliny - bo pewnie i były - pod jednym uderzeniem obcasa, no i w ogóle poziom realizmu wielu scen jest na poziomie japońskich kreskówek dla dzieci specjalnej troski. Niestety, nie dostawałem na widok tego zwyrodniałego kiczu orgazmów, tylko odruchów wymiotnych, na przemian z wybuchem śmiechu (z politowania i zażenowania).
Jak taki dobry aktor mógł skusić się na udział w takiej szmirze?
Wszystko schodzi na psy - kompletne beztalencia pozbawione wyobraźni, erudycji, humoru i smaku, przykrywają swoją nędzę jedynie eskalacją pornografii lub brutalności (lub jak w tym przypadku krzyżówki tych najtańszych chwytów) - szkoda tych kilku złotych za prąd zużyty przez telewizor. Że też kiedyś potrafili robić gangsterskie nawet filmy, bez silenia się na wplatanie powiększonych niemal mikroskopowo kadrów z chirurgii urazowej i to jeszcze w takim tandetnym wykonaniu, że ręce, nogi i członek opadają.