Jest połowa XX wieku w Polsce Ludowej. Adam mieszka z matką, którą niepokoją funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa. Ojciec Adama jako pilot bronił Albionu podczas II wojny światowej i słuch o nim zaginął. Nie wiadomo czy pozostał w Anglii, czy wrócił do kraju i ukrywa się, by uniknąć prześladowań. Przychodzą od niego paczki i kartki pocztowe, ale Adam, który nigdy nie widział swojego ojca, podejrzewa, że paczki przysyła ktoś inny. W szkole bezustannie marzy, że któregoś dnia ojciec wyląduje na zakurzonym boisku w swoim Spitfajerze i wznieci tuman pyłu, z którego wyłoni się żywy, bohaterski i wspaniały. Tymczasem oglądając w kinie "Pogardę" Jeana-Luca Godarda przenosi się do garderoby młodej Brigitte Bardot i jej świata gwiazd filmu i muzyki.

Historia oparta na motywach podróży Telemacha w poszukiwaniu ojca, podobnie jak i u Homera pełna spotkań z postaciami mitycznymi, znajdując analogie w mitologii współczesnej kultury masowej i politycznej. Połowa XX wieku w Polsce Ludowej. Adam mieszka z matką, którą niepokoją funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa. Ojciec Adama bronił Albionu jako pilot podczas drugiej wojny światowej i słuch o nim zaginął. Do Adama przychodzą od niego paczki i kartki pocztowe, ale Adam, który nigdy go nie widział, podejrzewa, że paczki przysyła ktoś inny. W szkole bezustannie marzy, że któregoś dnia ojciec wyląduje na zakurzonym boisku i wznieci tuman pyłu, z którego wyłoni się żywy, bohaterski i wspaniały.

Socjalistyczna Polska połowy XX wieku. Kilkuletni Adam mieszka z matką. Marzy o powrocie ojca, pilota, którego nie zna, gdyż ten walczył podczas II wojny światowej w Wielkiej Brytanii i wszelki słuch o nim zaginął. Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa nachodzą w domu matkę Adama. Interesują się także samym chłopcem, który nawet w szkole podstawowej jest zmuszony opierać się indoktrynacji. Kiedy Adam staje się nastolatkiem, w magiczny sposób, za sprawą kina, przenosi się do buduaru Brigitte Bardot, a stamtąd do tajemniczego Hotelu, gdzie spotyka m.in. inne ikony kultury masowej swoich czasów: Elizabeth Taylor, Raquel Welch czy Beatlesów. Zwłaszcza ta część filmu, utrzymana w konwencji snu, nawiązuje do homeryckiego motywu wędrówki Telemacha w poszukiwaniu ojca. Nie brak w niej również odniesień do klasycznych dzieł sztuki filmowej.