Jesień 1654 r. W klasztorze w południowej Francji przebywa piękna Eloise (Sophie Marceau), córka słynnego muszkietera d'Artagnana (Philippe Noiret). Pewnego dnia na teren zakonu trafia niewolnik ścigany przez księcia de Crassac (Claude Rich) i tajemniczą kobietę ubraną w czerwony strój. Eloise jest świadkiem potyczki, w której ginie matka przełożona (Pascale Roberts). Niebawem odkrywa, że zabójstwo może być związane ze spiskiem przeciwko Ludwikowi XIV, który czeka na koronację. Chcąc się zemścić za śmierć zakonnicy, dziewczyna wyrusza do Paryża, by powiadomić o wszystkim ojca.

Eloise, córka sławnego niegdyś muszkietera dArtagnana, jest wychowywana przez zakonnice w jednym z klasztorów na południu Francji. Pewnego dnia do zgromadzenia trafia zbiegły niewolnik, a za nim jego prześladowcy: ludzie księcia Crassac i jego przyjaciółki. Eloise jest świadkiem śmierci matki przełożonej zamordowanej przez napastników. Wzburzona dziewczyna postanawia pomścić zakonnicę. Jest przekonana, że zabójstwo może być częścią spisku przeciwko czekającemu na koronację królowi Ludwikowi XIV.

Rok 1654. Eloise, córka d'Artagnana, wychowuje się w klasztorze. Po tym jak staje się świadkiem napadu na szacowne opactwo (w czasie którego matka przełożona zostaje zamordowana), wyrusza do Paryża, aby odnaleźć ojca. Wspólnie z nim i jego leciwymi towarzyszami Atosem, Portosem i Aramisem, mając przy boku zakochanego poetę Mizerię, wpada na trop spisku, mającego pozbawić życia króla Ludwika XIV...

Gdy w 1950 r. włoski reżyser i scenarzysta Riccardo Freda zrealizował film "Syn d'Artagnana", wydawało się, że jest tylko kwestią miesięcy, by na ekranie pojawiła się także opowieść o losach córki słynnego muszkietera, zwłaszcza że Freda przygotował już szkic scenariusza. Możliwość uczynienia kobiety spadkobierczynią idei dzielnych gwardzistów królewskich wydawała się bardzo frapująca. A jednak minęło ponad 40 lat, zanim d'Artagnan doczekał się kolejnego, ekranowego potomka. Piękna panna okazała się godna swego ojca, dorównując mu odwagą, determinacją i prawością. Reżyserowi "Córki d'Artagnana", Bertrandowi Tavernierowi, udało się nawiązać do realiów powieści Dumasa, zachować ich klimat, a jednocześnie nadać filmowi współczesny rys. Przygody bohaterów, dworskie intrygi, brawurowe pojedynki i miłosne podchody doprawił ponadto sporą dawką humoru. Jesień 1654 r. W jednym z klasztorów na południu Francji przebywa Eloise, córka sławnego niegdyś muszkietera d'Artagnana. Ojciec powierzył wychowanie swej jedynaczki zakonnicom, sam odsuwając się na starość od świata. Pewnego dnia do klasztoru trafia zbiegły niewolnik ścigany przez ludzi bezwzględnego księcia de Crassac i jego przyjaciółki - Kobiety w Czerwieni. W ślad za uciekinierem w murach klasztornych zjawiają się też jego prześladowcy. Na oczach Eloise zabijają matkę przełożoną. Chęć odwetu i wściekłość biorą w dziewczynie górę nad pokorą wpajaną jej przez mniszki. Przypuszczając, że zabójstwo może być częścią spisku przeciwko czekającemu na koronację królowi Ludwikowi XIV, Eloise wyrusza do Paryża, aby przekonać się o słuszności swych podejrzeń. Odnajduje tam ojca i stara się go nakłonić, by jej pomógł. Ale postarzały, odsunięty od dworu i zgorzkniały d'Artagnan nie ma sił ani ochoty, by wziąć udział w takiej przygodzie. Eloise podejmuje więc sama wyzwanie i zakrada się do Luwru.