Film jest efektem mody na wskrzeszanie zdechłych horrorowych marek. Spośród tych dużych "Candyman" był najbardziej pozbawioną życia. Ot trylogia z lat 90 na motywach pisaniny Barkera ale "Hellraiser" to nie jest. Nie było lepszego czasu i lepszej osoby aby "Candymana" wskrzesić. Peele lubi robić horrory społecznie zaangażowane, z drugim dnem. Chociaż teraz siedzi sobie na stołku scenarzysty i producenta to czuć, że jest to jego film a reżyserka jest jedynie słupem, który wykonuje wizję Peelea. To ewidentnie jest jego styl i jego film bez względu na to, że nie stał za kamerą.
Scenariusz z 1992 roku został w zasadzie przepisany. Pewne elementy wyleciały, coś też dodano. Nie widać by dokonano tu tytanicznej pracy pod kątem psychologii postaci. Protagonista jest tak samo naiwny jak Protagonistka z filmu z 1992 roku. Pomimo, że scenariusz został przepisany ba nowo nie uniknięto starych błędów. Nadal zdarzają się momenty względnej irytacji działaniem bohaterów. Nadal są też i naiwni oraz ufni według starego schematu znanego z horrorów gdzie ciekawość wygrywa z rozumem i godnością. Znów mamy kryzys w relacji głównego bohatera wywołany fascynacja "Candymana"
Wiecie co? Im dłużej się zastanawiam, tym bardziej dochodzę do wniosku, że nowy "Candyman" ma w większości przepisany scenariusz. Pomimo, że stanowi kontynuację powiela dobrze znane elementy nie tylko w fabule ale też w straszeniu. Gdzie ta rewolucja recenzenci o której piszecie? Lazy writing widzę przede wszystkim i dodane elementy polityczne.