Dawno nie widziałem filmu, który oparty na naprawdę świetnym pomyśle (cały scenariusz) w efekcie końcowym wypada tak słabo.
Zacznę od tego, czym każdy wyżej-niżej na tej stronie się zachwyca. Najsłabsze dialogi, jakie słyszałem w polskim filmie. Ewidentnie pisane przez jedną osobę na kartce w stylu – pytanie – odpowiedź – pytanie – odpowiedź. Dialogi nierzeczywiste, nieautentyczne. Nagle środowisko mechaników samochodowych zamieszkałych na peryferiach wioski, posługuje się piękną polszczyzną, mówią wyraźnie, przykładają wielkie staranie do każdego wyrazu, końcówki, odmiany. Każdy wykazuje się wysoko rozwiniętą zdolnością „szach mat” w rozmowach, a co najlepsze – daj im wódki, a zaczynają jeszcze tym pięknym językiem rozmawiać o filozofii, problemach wychowawczych, sprawach wyższych, niż te przyziemne (Arkadiusz Jakubiak w jednej z ostatnich scen filmu). Chyba się komuś coś pomyliło… A gdzie autentyzm? Gdzie np. wulgaryzmy? Proszę mnie nie rozumieć źle, nie przepadam za taką formą wypowiedzi, ale w tym środowisku to jakby często spotykane, a dwie ku#$@%wy przy samochodzie, to jakby ubogo.
W filmie zachwyca tylko przyroda, autentyzm w przedstawieniu wsi, organizacji świąt w małym domu (cała choreografia i zdjęcia). Muzycznie, nie jest to też żadna rewelacja.
Film kończy się jakby za późno. Po co Dawid Ogrodnik jedzie do swojej dziewczyny? Przecież wszystko już wie dzięki rozmowie telefonicznej. Ta scena niczego nie wnosi do filmu, tylko go wydłuża i jest powtórzeniem, który powoduje niesmak u każdego, kto chciał kina ambitnego, takiego w którym trzeba pomyśleć.
Dobór aktorów. Rzecz gustu. Z jednej strony cieszę się, że Dawid Ogrodnik wreszcie znowu zagrał kogoś pełnosprawnego, ale to chyba był kiepski pomysł. Zagrał tak płasko, nijak, że ponownie szkoda na niego czasu. Zresztą miałem wrażenie, że nikt się nie przykładał do tego filmu. Chyba każdy czytał scenariusz i znał dialogi i wiedział, ze ani ambitnego filmu, ani kasowego - z tego nie będzie ;)