Mam podobne odczucia. Właśnie obejrzałem po paru latach i mocno się zdziwiłem, gdyż kiedyś jakoś bardziej mi się podobał. Wieje troche nudą niestety. Należy jednak oddać, że jest to jednak kamień milowy w heroic fantasy w filmie, no i, co żadko się zdarza lepsze od książki. Jednak po latach, gdy człowiek ma już trochę na karku ogląda się znacznie gorzej, niż za gówniarza, gdy sikało się w portki. :)
Na dużą uwagę asługuje ścieżka dźwiękowa.

Myślę, że gdy powstawał ten film to był to jakiś przełom. Obecnie po obejrzeniu np. "Władcy pierścieni" taki "Conan" wypada dosyć śmiesznie i archaicznie, jednak osobliwego klimatu nie można filmowi odmówić.

Na pewno tak.

Oba filmy powstaly na podstawie literatury mlodziezowej, niemniej w odroznieniu od "Wladcy pierscieni" pierwsza czesc Conana jest przeznaczona tylko i wylacznie dla widzow doroslych, prozno w niej szukac wartkiej akcji i przygod. Majac w pamieci literature Howarda, nie jestem pewiem, czy osiagnieto zamierzony skutek, czy tez to dzialanie niecelowe. Poprawiono to podczas realizacji "Niszczyciela", tworzac zarazem film, na ktory cala rodzina moze sie wybrac po niedzielnym obiedzie. Waszej ocenie pozostawie , czy film na tym zyskal, czy stracil...

Spróbuj przeczytać pierwsze rękopisy chociażby "Królowej czarnego wybrzeża". Pierwsze wersje zostały odrzucone bo były lekko "skrzywione", w końcu Howard pisywał do pulpowych magazynów, które były czytane nie tylko przez dorosłych.

Pierwszy Conan to chyba jedyny "poważny" film z Arnoldem i nie może być oceniany w ten sam sposób co filmy akcji.
Reżyser celował raczej w lekkie kino filozoficzne o samodoskonaleniu człowieka (the riddle of steel) okraszone kulturystami i klimacikiem.

(Tak, wiem, że "filozofia" i "Arnold" koło siebie brzmią absurdalnie.)

Nie jestem pewien czy dzisiejsze wygłaskane, ostre w obrazie jak żyleta filmy za kilkanaście lat będa się bronić tak dobrze jak Conan. A że nie dzieje się wiele? A co ma się dziać? To mitologiczna wycieczka do serca każdego mężczyzny, mocno spłycona ale też film nie miał być w zamyśle Siódmą Pieczęcią. Najlepszym komplementem dla tego filmu jest porównanie go z niedawnym remake'em. Mimo tylu dostepnych środków i ułatwień, efektów, itd, nowy Conan poległ jeszcze zanim stanął do walki. Poza tym brak aktorstwa jest tutaj paradoksalnie wielkim atutem, Arnold zrobił świetną robotę, wtedy nawet nie znał słowa "gra aktorska", ale tez dzięki temu postać Conana jest tak autentyczna. On potrafi machac mieczem, ścinać łby, za rozmówcę służy topór. Conan działa, nie mówi że działa. I o to chodzi.