Film wzbudził we mnie spore zainteresowanie jeszcze przed premierą - nie da się ukryć, kampania była głośna. Bardzo mnie uradowało, że zaczęły powstawać w Polsce filmy osadzone w czasach problematycznych dla PRL. Schyłek tej epoki to czas moich narodzin, a z dzieciństwa pamiętam urywki - od filmu oczekiwałem więc dobrej scenografii oraz w miarę wiernego oddania prawdy historycznej.

Scenografia jest ważna z jednego powodu - pamiętam, jak przez mgłę, czasy w których marek samochodów na ulicach było kilka, czasy bez wstrętnych reklam, bez sklepów wielkopowierzchniowych i liczyłem na podróż w tamte czasy.

Dlatego też bardzo nie spodobało mi się burzenie czwartej ściany jakie zaserwowano w filmie. Cały "klimat" pryska, kiedy na ekranie pojawia się obraz stylizowany na czarno-biały film dokumentalny. Nie rozumiem zupełnie po co to wprowadzono, być może łatwiej usunąć komputerowo współczesne elementy krajobrazu, wiedząc że jakość obrazu zostanie zdegradowana?

Klimat filmu burzy również kilka niepotrzebnie krwawych scen - palec milicjanta, zastrzelenie chłopaka stojącego przy drzewie - do czego to było potrzebne?

Kolejnym mankamentem jest nadmierna koncentracja na wątku dwóch głównych bohaterów. Spojrzenie z perspektywy tych ludzi było moim zdaniem świetnym pomysłem, ale można było pokazać bliżej postacie historyczne. Przyznam, że liczyłem na lekcję historii.

Poza tym - film jest niezły. Zdarzają się pompatyczne momenty, ale nie uważam ich za wadę (szczególnie w kontekście powyższych). Moja ocena: 6/10.