ja sądze że podobał sie ludziom którzy nie czytali wersji książkowej, czyli mnie.. ;] heh, film ogolnie ujdzie, chyba najbardziej podobała mi się muzyka i ujęcia
pozdrawiam :P

Według mnie ta schematyczność postaci była jak najbardziej celowa i świadoma... tak jakby każdy schemat miał stanowić symbol typowych postaw społecznych, tak bardzo obecnych w naszym otoczeniu i tak bardzo powtarzających się... i nagle pojawiają się Vianne i jej córka i są jakby obaleniem tych postaw... Natomiast Vianne która jednocześnie wyłamuje sie z tej schematyczności swoją nieprzeciętną osobowością zarazem pozostaje typową matką z tak bardzo typowymi potrzebami i wadami. Najbardziej w filmie urzekło mnie właśnie połączenie tej nieskazitelnej wręcz nieziemskiej dobroci z tą małą rysą egoizmu.

Czy przewidywalny do bólu? Oj nie sądzę. Bo przewidywalny był, oczywiście, ale bólu nie sprawiło mi to najmniejszego. Wprost przeciwnie, fakt że po dziesięciu minutach wiedziałem doskonale o czym będzie ta historia i jak się skończy był mi zdecydowanie na rękę. Przecież w tym filmie nie chodziło o fabułę i tak, chodziło o klimat sączący się z ekranu i postacie o tyle interesujące, co faktycznie niemal archetypowe. Ja "Chocolat" odebrałem jak współczesną baśń, baśń dla nieco starszych dzieci może - a w baśni przecież muszą być ci dobrzy i ci źli, musi też być morał na końcu. Ryzyko opowiadania takiej historii jest duże, naprawdę niewiele potrzeba by popaść w banał. A Halstrom idealnie się od tego uchronił i swój oczywisty morał przekazał w sposób smakowity, (lekko)strawny i wciągający. Ten człowiek ma po prostu świetną rękę do doboru wszystkich elementów, - obsady, muzyki, zdjęć, scenografii - co potwierdził w równie wybornym "Shipping News". Dlaczego więc miałby z niego nie korzystać? Dla mnie te dwie godziny z uśmiechem nie opuszczającym twarzy warte były wiele więcej niż kolejna zagmatwana, zawoalowana, wielowątkowa historia z namiastną ledwie nastroju =)