KAROL RADEK
Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po rewolucji październikowej przybył do Rosji i objął stanowisko kierownika Wydziału Zagranicznego Centralnego Komitetu Wykonawczego Rad oraz kierownika wydziału w Ludowym Komisariacie Spraw Zagranicznych. Pracował w Kominternie oraz jako dziennikarz w prasie radzieckiej, reprezentując półoficjalne stanowisko bolszewickie. Od 1922 przebywał w Berlinie. Jako zaufany człowiek Lenina był zaangażowany w podpisanie traktatu w Rapallo. W 1927 wykluczony z WKP(b) jako trockista.
W 1929 ogłosił samokrytykę, dzięki czemu powrócił do łask. W 1934 odbył oficjalną wizytę do Polski. Jako cyniczny dziennikarz żądał kary śmierci dla wrogów Stalina; był jednym z pierwszych głosicieli kultu jednostki. Ponownie aresztowany przez NKWD, osądzony w 1937 w procesie pokazowym. Wypełniał wszelkie polecenia śledczych i "w nagrodę" został skazany tylko na 10 lat łagru, gdzie w 1939 został zabity przez więźniów kryminalnych.

LEW TROCKI
Jeden z twórców i przywódców RFSRR, ZSRR oraz Armii Czerwonej. Przewodniczący Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich.
W 1927 usunięty z WKP(b) i z Kominternu, w 1929 pozbawiony obywatelstwa ZSRR i deportowany za granicę. Zamordowany w Meksyku na rozkaz Stalina przez Ramona Mercadera, agenta NKWD.

GRIGORIJ ZINOWIEW
W latach 1921-1926 członek Biura Politycznego KC partii bolszewickiej. Od 1923 nawiązał bliską współpracę z Józefem Stalinem.
W latach 1924–1934 miasto Jelizawietgrad (obecnie Kropywnycki) nosiło nazwę Zinowjewsk.
W 1936 zatrzymany przez NKWD pod zarzutem kierowania kontrrewolucyjną organizacją terrorystyczną, sądzony w pokazowym pierwszym procesie moskiewskim, który był zapalnikiem wielkiego terroru. Skazany na śmierć i stracony. Zrehabilitowany w ZSRR w 1988.

Rewolucja bolszewicka (i nie tylko bolszewicka!) lubiła pożerać własne dzieci.