A ja lubię w kinie francuzszczyznę i ten film jest bardzo dobry. Jest życiowy - nawet najbliżsi i współpracownicy nie wiedzieli, jak zachować się wobec Natalie, a ona szukała po prostu zwykłego faceta. Nie chciała romantycznych kolacji, jak już to romantyzm zagadkowy i zabawny, jak ten prezent od Markusa. Piękna ostatnia scena, gdzie mamy i metaforę i bezpretensjonalnosć - Natalie wróćiła do siebie pod każdym względem.

a mi się podobało jak szedł po pocałunku... świat leżał u jego stóp. :D

Mam podobne odczucia, w dodatku ten motyw jak sie poznali jest niedorzeczny. Może gdyby to trochę inaczej wyreżyserować byłoby ok, a tak wyszło takie niewiadomo co...

Mnie też wydał się nudny i niedorzeczny A cała historia mocno naciągana.


L