Tarantino uważam za geniusza, w związku z czym mam wymagania wobec jego filmów. I
Django uważam za zdecydowanie najgorszy jego film. Brak miał klimatu, dobrej muzyki, dobrej
historii, utożsamienia się z bohaterami, ani przede wszystkim genialnie przez Tarantino
opanowanej wyrazistości swoich bohaterów. Nawet słaby Death Proof miał swój klimat
zaskoczenie, w Django nic takiego się nie wydarzyło. Zero ciekawych wątków, żadnej wybitnej,
klimatycznej ciekawej sceny. Tarantino potrafi tknąć magię w proste sceny, tak jak rozmowa
Landy z francuzem na początku Bękartów, jak rozmowa Billa z Umą Thurman przy ognisku w
Kill Billu. W Django magii nie było, po prostu poprawny niczym nie porywający, przewidywalny
film. Zdecydowanie poniżej średniej Tarantino, mam tylko nadzieję, że to przejściowe. Zresztą
sam Quentin chyba doskonale sobie zdaje sprawę, że to jego porażka, bo coraz częściej mówi
o zakończeniu kariery filmowca, zaznaczając że z czasem można stracić to coś. Django w
mojej opinii tego czegoś nie ma.