Drakula Ciekawostki

Role

Z początku łowcę wampirów Van Helsinga miał zagrać Donald Pleasence, ale odmówił, gdyż grał już podobną rolę jako dr Loomis w filmie "Halloween" i nie chciał, żeby kojarzono go z takimi bohaterami.

Sylvester McCoy był przesłuchiwany do roli Renfielda, ostatecznie jednak zagrał lokaja dra Stewarda. Producenci wyraźnie naciskali, by znalazł się on w obsadzie filmu. Jak na ironię, większość scen z jego udziałem nie znalazła się w finalnej wersji.

Teddy Turner tak naprawdę gra w tym filmie 2 role - pracownika szpitala psychiatrycznego oraz kamerdynera dra Sewarda. Było to spowodowane faktem, że wytwórnia domagała się zatrudnienia Sylvestra McCoya do jednej z tych ról.

Błędy w filmie

W jednej scenie pokazana jest posiadłość hrabiego Drakuli, Carfax Abbey. Mimo że akcja rozgrywa się na początku XX wieku, po lewej stronie ekranu można dostrzec światła samolotu.

Po tym, jak dr van Helsing (Laurence Olivier) przepędza Drakulę przy pomocy krzyża, ten zamienia się w wilka i ucieka. Widać jednak, gdy Drakula podbiega do okna, że to nie Frank Langella, tylko przebrany kaskader.

Podczas sceny miłosnej między Drakulą a Lucy, hrabia przymierza się do ugryzienia kobiety w jej prawy policzek. Za moment, z innego ujęcia widzimy, jak gryzie ją w lewy policzek.

W końcowej scenie na statku Drakula wbija kołek w brzuch van Helsingowi. W tym samym ujęciu widać wyraźnie, że jest to przebrany kaskader.

Wampirzyca Mina nadziewa się na kołek trzymany przez jej ojca i umiera. W następnym ujęciu, gdy prof. Van Helsing opłakuje śmierć "córki", z jej pleców nie wystaje już kołek, choć przecież przebił ją na wylot.

Chcąc zabezpieczyć trumnę przed Drakulą, prof. van Helsing (Laurence Olivier) umieszcza w niej opłatek. Dzieli go na cztery części, do trumny wkłada jednak pięć kawałków.

Gdy Renfield spogląda z przestrachem na martwego kapitana statku, można zauważyć, że mimo rozszarpanego gardła mężczyzna oddycha.

W filmie występuje błąd rzeczowy, typowy dla filmów o wampirach. Ślady po ukąszeniu wskazują, że zęby wampira leżą koło siebie, a nie, jak każde kły - po przeciwnych stronach szczęki.

Lucy (Kate Nelligan) włącza płytę gramofonową i zaprasza hrabiego Drakulę (Frank Langella) do tańca. Muzyka płynąca z gramofonu brzmi zupełnie jak przy współczesnym sprzęcie. Akcja filmu rozgrywa się na początku XX wieku, kiedy gramofony pracowały z prędkością 78 obrotów na minutę, a nie, jak późniejsze wersje - 33 lub 45.

Kiedy Mina biegnie w stronę wybrzeża, na którym osiadł wrak statku, pada rzęsisty deszcz, a niebo okrywa ciemność. Kiedy jednak kobieta wbiega do jaskini, nie dość, że jest już jaśniej, to jeszcze jej włosy wydają się nietknięte przez deszcz.

Po tym, jak Drakula (Frank Langella) wchodzi do sypialni Miny (Jan Francis) i hipnotyzuje ją, kobieta odgarnia włosy i nadstawia prawą stronę szyi. Kiedy jednak Mina umiera następnego ranka, ślady po ukąszeniu znajdują się po lewej stronie jej szyi.

Kiedy Jonathan odjeżdża spod posiadłości hrabiego, z tylnego siedzenia wynurza się Renfield i rzuca się na niego. Dochodzi między nimi do krótkiej bójki, podczas której, w jednym z ujęć, można dostrzec w oddali samochód ekipy filmowej.

W jednej ze scen ciało Miny-wampirzycy zostaje poddane ekshumacji. Mimo jednak, że jest dzień, promienie słoneczne nie czynią jej żadnej szkody.

W jednej scenie Mina-wampirzyca wyskakuje przez okno rozwalając je tak, że środkowa część framugi zaczyna dyndać na boki. Kiedy jednak parę sekund później Swales powstrzymuje Annie od wyskoczenia z tego samego okna, widzimy, że framuga wisi nieruchomo.

Gdy hrabia Drakula wchodzi do salonu, w którym przebywa Abraham van Helsing, by go zabić, nazywa go "doktorem", mimo że na cmentarzu Lucy przedstawiła go jako "profesora". Chwilę później wampir zwraca się do van Helsinga już poprawnie.

W czasie kolacji, gdy hrabia Drakula przegląda dziennik pokładowy, Jonathan i Lucy tańczą do tanga "La Cumparsita". Gerardo Matos Rodríguez skomponował ten utwór w 1916 roku, natomiast akcja filmu rozgrywa się 3 lata wcześniej.

Po bójce z Renfieldem w samochodzie Jonathan zauważa zwisającego z gałęzi nietoperza. Jest to jeden z gatunków owocowca (z rodziny liścionosowatych), występujący jedynie w Ameryce Południowej. Poza tym, zakładając, że obu mężczyzn tak naprawdę obserwuje hrabia Drakula, powinien on przyjąć postać nietoperza z podrodziny wampirów (Desmodontinae).

W napisach końcowych Sylvester McCoy został błędnie zapisany jako "Sylveste McCoy".

Szkatułka na biżuterię, z której prof. Van Helsing wyjmuje naszyjnik z krzyżykiem, by wręczyć go Lucy, posiada wyraźnie współczesny design. Takie szkatułki nie były dostępne na początku XX wieku, gdy rozgrywa się akcja filmu.

Miejsce kręcenia

Film nakręcono na St Michael's Mount, w Marazion, Mevagissey, St Austell, St Just in Penwith, Tintagel, Mount's Bay oraz w studiach filmowych w Surrey i Twickenham (Anglia, Wielka Brytania).

Pozostałe

Frank Langella odmówił używania sztucznych kłów do roli hrabiego Drakuli, stwierdzając, że popsułoby mu to jego aktorski wizerunek. Langella i Bela Lugosi to nieliczni odtwórcy tej roli, którzy zdecydowali się na ten krok.

John Badham zamierzał nakręcić ten film jako czarno-biały, ale nie zgodziła się na to wytwórnia Universal Pictures. Film pojawił się w kinach w kolorze, w końcu jednak, w 1991 roku, wydano wersję nakręconą w bardziej stonowanych, mniej nasyconych barwach.

To Maurice Binder nakręcił scenę miłosną między Draculą a panną Lucy. Binder to autor m.in. słynnej sekwencji na początku każdego filmu o Jamesie Bondzie. Efekty świetlne uzyskał on dzięki laserom zapożyczonym od słynnej grupy The Who.

Podczas kręcenia filmu 71-letni wówczas Laurence Olivier skarżył się na ból spowodowany zakrzepicą i zapaleniem skórno-mięśniowym. Najmniejsze zadrapanie powodowało krwawienie i wielu członków ekipy zastanawiało się, czy aktor będzie w ogóle w stanie ukończyć zdjęcia. Fakt ten miał również wpływ na zakończenie filmu, w którym profesor Van Helsing ginie. Studio nie chciało ryzykować konieczności ponownego zatrudnienia schorowanego aktora, w razie gdyby zdecydowano się na sequel.

Samochód Jonathana Harkera (Trevor Eve) to Hispano-Suiza z końca XIX-ego wieku.

Hipnotyzując Minę (Jan Francis), Drakula (Frank Langella) wypowiada słowa "When I will you to do something, it should be done" (Gdy zechcę, żebyś coś uczyniła, wykonasz to). Identyczną sentencję wypowiedział wcześniej Bela Lugosi (nota bene, najsłynniejszy bodaj odtwórca roli Drakuli) w jednym z odcinków programu "You Asked For It".

W scenie, w której prof. Van Helsing odprawia egzorcyzm, Laurence Olivier podłożył głos swojemu bohaterowi, tym razem jednak wypowiada tekst modlitwy po łacinie.

Film kręcono od 18 sierpnia do 4 grudnia 1978 roku.

Frank Langella cierpi na oczopląs, co reżyser John Badham postanowił wykorzystać w niektórych ujęciach. Gdy scena wymagała, by wzrok Drakuli był nieruchomy, aktor wpatrywał się intensywnie w kamerę lub obiekty za nią.

W powieści Brama Stokera, a także większości ekranizacji, Mina jest narzeczoną Jonathana Harkera, natomiast Lucy to jej przyjaciółka. W filmie Badhama to Lucy jest narzeczoną Jonathana, a Mina - jej przyjaciółką. Reżyser dodał również wątki pokrewieństwa. W książce ani Mina, ani Lucy nie są spokrewnione z doktorem Stewardem ani profesorem Van Helsingiem. W filmie tym Lucy to córka dra Stewarda, a Mina - prof. Van Helsinga.

Odtwarzająca postać Miny Jan Francis ułożyła choreografię tańca Lucy i hrabiego Drakuli. Francis, zanim została aktorką, była zawodową tancerką.