dokładnie, jak oglądałam go w kinie pierwszy raz, miałam ochotę wyjść, ale jakoś dotrwałam do końca, przy drugim razie już nie było tak źle, chciałam go lepiej zrozumieć, mimo tego że nie podobał mi sie tak jak inne liczne komedie/dramaty francuskie (a bywają naprawdę niezłe)

A ja powiem/napisze tak - Jestem 10 min po seansie :) i musze przyznac, ze o wiele bardziej podobala mi sie ta czesc niz 2 DNI W NOWYM JORKU. Rowniez z poczatku myslalam, ze jakos tak nie dam rady obejrzec tego filmu. 2 D W NY ogladalam z miesiac temu. Bylo straszne, meczace i drazniace. Nie wiem czy poprostu Chris Rock nie naddawal sie do roli, ktora otrzymal, ale 2 D W P jest o wiele wiele bardziej znosne i calkiem milo patrzy sie na Adama Goldberga :) a w zasadzie to przypominal mi mojego bylego pod pewnymi wzgledami, z zachowania i wygladu, moze to rowniez dlatego znioslam "dzielnie" seans. W kazdym razie bardziej polecam 2 D W P niz w NY... Takie moje skromne zdanie :). Co wiecej ta czesc jest o wiele bardziej zabawna :).

miałem bardzo podobnie, szcególnie ta pierwsza połowa była taka krzykliwa, głosna, ciezka do zrozumienia ze wzgledu na multum klotni w jednym miejscu. Pozniej dopiero zaczalem sie przyzwaczajac i film juz nie byl taki meczocy

Obejrzałam do końca, jednak film niesamowicie irytujący, zwłaszcza główna bohaterka. Ktoś wyżej napisał, że to komedia dla 30-latków po "przejściach" i kilku związkach. Jestem 30-latką, teraz szczęśliwą, ale po różnych związkach i mimo to bohaterowie mnie ani nie rozczulili i całe szczęście nie poczułabym się jakbym oglądała film o sobie. Ręce mi opadają jak patrze na związki, w których każda rozmowa, każde wyjście na miasto i spotkanie ze znajomymi zaczyna się i kończy kłótnią.