Jestem właśnie po seansie Ukrytego Piękna, które było zachwalane, same dobre oceny. Okazało się, że film jest po prostu słaby.
Tutaj mamy film o podobnej tematyce, również strata dziecka, choć nie w ten sam sposób. Ukryte Piękno podeszło do widza w sposób bardzo chamski, wymuszając smutek i współczucie na oglądającym, scenami przepełnionymi bólu i łez. Główny bohater starał się o wszystkim zapomnieć, nie chciał pamiętać o stracie, wydawało mu się to najlepszym wyjściem.
Natomiast w The Child Time mamy zupełnie inne podejście. Nie bombardują widza scenami pełnych łez i cierpienia, pojawiają się sporadycznie, ale nie są one całym filmem. Główny bohater jest natomiast inny, on chce pamiętać, "Chcę pamiętać wszystko", bo wspomnienia to jedyne co zostało po jego córce i za wszelką cenę nie chce o niej zapomnieć.
Oczywiście pozostaje jeszcze drugie dno filmu, czyli jak dzieciństwo oddziałuje na człowieka. Jak ważnym aspektem jego życia ono jest.
Jeszcze sprawa zakończenia filmu. Jest trudne, ponieważ nie udało mu się odnaleźć córki, ale narodziny syna dają mu drugą szansę na przeżycie tych wspaniałych chwil, które spędzał z córką, jeszcze raz.

2 różne podejścia filmów, 2 różne rezultaty. Czy lepiej zapomnieć o stracie dziecka, tak jakby ono nigdy się nie urodziło, czy żyć z tymi wspomnieniami i je pielęgnować, choć chwilami będzie ciężko, ale za to też będą szczęśliwe chwile.