Jak zobaczyłem, że Altman zrobił film wg Grishama, to serce zaczęło bić szybciej. I jeszcze Branagh w roli głównej! Jak ja mogłem do tej pory tego nie oglądać?
Niestety, całość okazała się dość banalnym kryminałkiem po części sklejonym z gotowych, wytartych już klisz. Rozumiem, że każdemu facetowi, nawet wziętemu adwokatowi od spraw kryminalnych, może się zdarzyć, że myśli nie tą częścią ciała, która do myślenia służyć powinna, jednak w tym przypadku nagromadzenie naiwnych zachowań głównego bohatera budzi, delikatnie mówiąc, politowanie dla autora scenariusza. Również Branagh, moim zdaniem, mało przekonujący, a Daryl Hannah w filmowej stylizacji traci swój główny atut – olśniewającą urodę. Jedyną ozdobą filmu jest genialny Duvall. Ale on sam filmu nie ratuje. W sumie film może i niezły, ale nazwiska go firmujące pozwalały oczekiwać na więcej…
Autora tłumaczenia tytułu obdarzam specjalnym wyróżnieniem za zapukanie w dno od spodu. Szkoda, że zanim podjął swój trud, nie obejrzał filmu - tam znalazłby cenne wskazówki do swej pracy.