Przekraczać granice możliwości, jak kiedyś wchodzenie bez tlenu na 8 tysięczniki, to jest naturalne w naszym bycie, o tym mówił nawet JPII o "królewskosci człowieka" natomiast jak przyjrzymy się bliżej postaci Alexa Honnolda to zauważymy kogoś zaburzonego, w rozpoznawaniu emocji w wyrażaniu siebie w spełnieniu swojego człowieczeństwa. Nie widzę pasji, raczej istotnę typu terminator, zaprogramowaną na wykonanie zadania. Nie ma tutaj dylematów, sentymentów, jest mechanizm. Smutne i film opisuje w dużej mierze diagnozę psychologiczną.