Z jednej strony emocje bohaterki są dla mnie czytelniejsze niż w książce, z drugiej ekranizacja momentami za bardzo zbliża się do emocji na poziomie Sparska. Duży plus za mloda Kye, dziewczynka genialnie oddała emocje i szkoda, że dostała tak mało czasu ekranowego. Piękne zdjecia, ale nie czulam klimatu południa, tak jak np. w słusznej sprawie, północ w ogrodzie dobra i zła. Poza tym w filmie chyba całkowicie został zepchnięty na bok problem rasowy, chociaż w książce, też mamy ten wątek dość skąpo rozwiniety.
Tak mi się właśnie skojarzyło, że na Moczarach już mieliśmy jedno dziecko " Córka Króla moczarow" tez słyszałam o ekranizacji, ale albo cisza, albo przegapiłam.