Film wygląda jakby w animację Disneya wcielili się prawdziwi aktorzy. Sceny przypominają fantazje jakiejś niespełnionej starej panny. Wszystko dzieje się w idealnych miejscach, o idealnych porach dnia i okolicznościach. Jeśli coś jest złe to tak do szpiku kości, a jeśli dobre to nieskalanie. Strasznie to naiwne. Przez to cały film ciągnie się jak flaki z olejem.
Zaintrygował mnie jedynie wątek gdy zaproponowano głównej bohaterce żeby zgłosiła sprawę nękania na policję. Ta odmówiła bo ktoś jeszcze powie że jest puszczalska (a była). Zamiast tego zaplanowała, tudzież skorzystała z okazji zamordowania tego chłopa bo przecież "trzeba się czasem pozbyć drapieżnika". Po rozprawie na którą miała wywalone bo wszystko zrobił za nią poczciwy dziadzio, dożyła sielankowo swoich ostatnich dni.
Jak się tak dłużej zastanowić to ten przekaz jest przerażający.