"Where the heart is" to rzeczywiście bardzo ciepła i optymistyczna historia. Siedząc w miękkim fotelu na widowni i śledząc pogmatwane życie Novalee Nation i jej przyjaciół, człowiek wyzbywa się wątpliwości, że w odwiecznej walce dobra ze złem, to pierwsze jest jednak zdecydowanym faworytem skazanym na efektowne zwycięstwo. Dzięki sprytnemu (selektywnemu?) dobieraniu scen ten film uświadamia nam również, że wszytkie trafiające się nieszczęścia, tragedyjki i tragedie życiowe to tak naprawdę tylko przegrana bitwa a nie cała wojna. Wystarczy być sobą, a dobry los nam wszystko wynagrodzi. I żeby nie przedłużać. Opowiedziana historia jest może naciągana, może naiwna i nierzeczywista ale ogląda się ją z niekłamaną przyjemnością. Bo bezinteresownych przyjaźni, szczerej miłości i co tu dużo gadać, szczęścia w jego nieskomplikowanej formie nigdy za wiele.
I jeszcze na zakończenie. Chciałbym gorąco pozdrowić wrocławską publiczność kinową. Naprawdę cenię was za to, że czasami można naprawdę dobre filmy obejrzeć w skupieniu przy prawie pustej sali kinowej.