4/10 - czyli ujdzie. Dokładnie takie mam wrażenie po tym filmie. Wszystkie postacie nijakie. Denzel daje radę. O dziwo aktorzy grający cesarzy dają radę mimo karykaturalnych ról. Pedro Pascal drętwota, ocierający denarami łzy po byciu zajebistym (ponoć) generałem. Główny bohater drętwota: najwięcej emocji było gdy patrzyli się nawzajem sobie w oczy z medykiem.
Sama historia dla mnie się nie kleiła. I nie chodzi mi o to, że to jest kompletna fikcja.

Oryginalny gladiator też był fikcją, alternatywną historią. To nie jest dla mnie problem. Oryginał to po prostu świetny film. Ale to? Scenariuszowo dla mnie to się nie kleiło. Nie kupuję przemiany bohaterów. Nie kupuję ich motywacji. Nie kupuję tego, że ktokolwiek mógłby podążać za Lucjuszem. Cała armia idąca na Rzym, bo jakiś wyzwoleniec przyniósł pierścień z wygrawerowanym imieniem w imieniu chłopaka zaginionego dwie dekady wcześniej. Który dodatkowo mówi, że jego ojcem był inny facet niż ten, którego imię nosi. No i te CGI małpy na arenie i gladiator na nosorożcu.

Plus za grę aktorską Dundusa. Gdyby nie ten oscarowy występ, to byłoby 3/10.