...da się to oglądać. Ostatnio, coraz częściej powstają horrory z gwiazdorską obsadą. Tym razem w głównych rolach Greg Kinnear, Rebecca Romiij- Stamos oraz Robert De Niro. Jednak rezultat końcowy - nie jest tak imponujący jak obsada. Sam punkt wyjściowy filmu i pierwsze 45 minut to solidny dramat i kino obyczajowe. Jest tu pełno emocji, autentyzmu. Jednak im dalej w las tym gorzej. Rzecz jest niby o inżynierii genetycznej - jednak nie wnosi do tematu nic nowego. To kolejna historia klonowania, szalonego naukowca i dość wydumanych (w tym wypadku) skutków eksperymentu. Można było się skusić na odrobinę filozofii - jednak nic z tego. Film idzie utartymi ściezkami kina grozy. Schemat goni schemat. Jednak film ma kilmat i straszy nawet w kilku momentach. Niesmak budzi przeciągnięte i raczej mało straszne zakończenie, które zapowiada kontynuację tematu. Pytanie tylko po co? W sequelu nie będzie okazji do filozoficznej dysputy - więc po co to kręcić - dla powielenia schematu i "pseudostraszenia". Nie trzeba. Aktorstwo? Swietnie wypada Kinnear, Romijn - Stamos oraz młody Cameron Bright. Najsłabszym punktem filmu jest - o dziwo- De Niro. Przez cały film w zasadzie nie gra - po prostu jest na ekranie. Ale to nie wystarczy by zbudować ciekawą postać. Natomiast gdy obnaża w filmie swe szalone oblicze - nie bardzo wie jak to zrobić... i wypada dość śmiesznie. Jako dramat - do połowy film sprawdza się bardzo dobrze. Jako horror - jest nazbyt schematyczny i strachu w nim nie tak wiele (choć ma klimat). Jako film z filozoficznymi aspiracjami - całkowia klęska. Sami zobaczcie, choć moim zdaniem to film dla wytrwałych koneserów.