zapoznał się z Godzillą wiele lat temu, czyli w dzieciństwie - wtedy zapewne był zachwycony o oglądał z rozdziawioną buzią. Być może ten ktoś teraz, jako osoba mocno dorosła, obawia się pójść na najnowszy film o Godzilli, bo a nóż wyrósł już z takich infantylnych historyjek. Obawy są niepotrzebne, albowiem japońscy autorzy też już dorośli.

Tak się złożyło, że w ramach bloku reklamowego poprzedzającego film pokazano między innymi zwiastun najnowszej animacji Studia Ghibli. I pomyślałem sobie, że 'G Minus One' jest właśnie jakby na poziomie animacji Ghibli. Tyle, że tym razem z udziałem aktorów żywego planu. Niby mamy tu lekko poetyzującą baśń ale jednak strawną dla dorosłych. Niby mamy fantazję i fantastykę, ale nie ukrywająca pewnych prawd o ludzkich tragediach.
Oczywiście, nie przesadzajmy w drugą stronę. Tu nie mamy rysu postaci na miarę nowego Szekspira. Nie mamy kreacji aktorskich uszytych na miarę oscarową. Co to, to nie. Ale jednak nie są to postaci całkowicie spłaszczone, jednowymiarowe. Ani też nie pozwalają się te postaci wraz ze swymi problemami całkowicie zdominować na ekranie przez gigantycznego przedpotopowego gada. Powiedzmy, że rys psychologiczny bohaterów jest pogłębiony w stopniu mniej więcej takim samym, jak w animacjach Ghibli.

Sam Godzilla animowany jest bez zarzutu. Przez 70 lat od premiery pierwszego filmu o Godzilli postęp został poczyniony i ani śladu nie zostało po dawnym aktorze ubranym w lateksowy kostium. Natomiast komputerowo wygenerowane okręty i czołgi lekko zapachniały grafiką z gier wideo. Japończycy mogli nad nimi ciut lepiej popracować.

Lekki minus ode mnie za trochę za mono naciśnięty pedał melodramatyczny.

Summa summarum: jeśli widz się rozczaruje - to raczej rozczaruje się in plus.