... aż w pewnym momencie usłyszałem pukanie od spodu...
... taki "temat" przewidywałem po obejrzeniu trailera...
Niestety, ale rewelacyjny, bądź bardzo dobry to nie był film.
W oczy nieraz potrafiło kłuć CGI (np. ach te czołgi), w drugiej części filmu, jak i pod jego koniec czuć było pośpiech.
Stety niestety, ale moje przewidywania co do scenariusza się nie potwierdziły, a żałuję, bo tu dostaliśmy dość prostą historię w stylu Godzilla się pojawiła po wojnie. A miałem nadzieję na coś trochę bardziej wyrafinowanego.
Kilka razy (pomimo tego, ze lubię mangę i anime, więc do takiej "japońskości" jestem dość przyzwyczajony) gra aktorska wręcz bawiła przesadzeniem - np. jak jakiś koleś ciągnął za sobą wózek, albo jak ludzie zdejmowali "ciężkie" skrzynki ze statku(?), czy samochodu... Nie pamiętam.
No i to takie trochę dziecinne i takie na szybko "wyprostowanie" fabuły pod koniec.
Przykładowo widząc co Godzilla wyprawiła swoim niebieskim promieniem i w jakich warunkach Noriko uratowała Koichiego, śmiałem się na sali widząc ją pod koniec z prostym bandażem przez pół ślicznej, nieposzarpanej twarzy.
Nie brakowało ujęć takiej klasycznej Godzilli, co powoli, niczym koleś w kostiumie, albo megazord zielonego Power Rangera spokojnie przechadzała się po lądzie, ale ni z gruchy ni z pietruchy potrafiła się zmienić w gibką i błyskawiczną bestię...

Ale. Ale - wielu ludzi potrafi narzekać, że w filmach o Godzilli wątki ludzi są niepotrzebne, wręcz zbędne i przeszkadzają... a tutaj wątki głównych bohaterów były IMO bardzo, BARDZO dobre.
Pojedyncze teksty punktujące Japonię, która chowa i milczy o swoich "brudach", o poświęcaniu życia - nie jestem specem o Drugiej wojnie światowej, a szkoła była daaawno temu, ale ciekaw jestem teraz, czy ci Kamikaze byli głównie motywowani swoim zapałem i poświęceniem, czy po prostu ich samoloty nie miały katapult i w sumie to ich bardziej zmuszało do poświęcenia...
Pierwszy raz od lat miałem niezbyt przyjemny seans, bo jakieś gimbusy przez sporą czesć seansu w ostatnim rzędzie gadały i śmiały gimbusiarsko - zwłąszcza w poważniejszych scenach...
Ale przykładowo scena w której "demony przeszłości męczyły Koichiego na tyle, że zaczął wątpić w rzeczywistość mnie mocno ruszyła... Co prawda nigdy nie byłem pilotem, ani nigdy nie spotkałem gigantycznej jaszczurki ziejącej laserem, ale... "to i owo" widziałem i przeżyłem, i też kiedyś miałem taki moment w życiu, że przez własne "demony przeszłości" zacząłem tracić rozum i wmawiać sobie, że to co się dzieje, to nie jest prawda...
Także ogólnie bym powiedział, że film dobry.
Przykładowo żałuję, że poszli na łatwiznę i zrobili flashback, w którym "mechanik" powiedział głównemu bohaterowi o katapulcie i żeby starał się przeżyć: osobiście wolałem wersję, którą ułożyłem sobie w trakcie seansu, czyli mechanik czuje winę, ale o niej nie powie i owe odbezpieczenie(?) bomby miało być ukrytą katapultą.
Sądziłem, że główny bohater będzie chciał poświęcić życie, zobaczymy jego swoisty "rachunek sumienia"... ale mechanik w tajemnicy mu to życie uratuje, gdyż owe odbezpieczenie bomby uznałem za ukrytą katapultę) i po zakończeniu potyczki z wielkim jaszczurem mu się wyżali i powie, żeby jednak żył...
Ale ogólnie film o szanowaniu życia (swojego i drugiego), o nadziei, o współpracy, o poświęceniu, o dystansie do rządu, o miłości, o kulturze Japonii...
Rewelacyjny, albo bardzo dobry to on nie był. Ale dobry - tak, dobry.
Seansu nie uznaję za zmarnowanie czasu i pieniędzy, ale jednak mam pewien niedosyt... Bo mógł być trochę "cięższy". Nie brakuje mang, albo anime, które potrafią zaserwować niebanalne i poruszające historie ludzkie. A ta zakończyła się w takim szablonowym stylu PG-13. Nie była lekka - obraz życia w ruinach bombardowanej Japonii poruszał, no ale...
Ogólnie polecam.
Ale ludziom niezaznajomionym z takim "japońskim stylem" - dialogi, gra aktorska, napisane postacie - mogą się nie raz wydawać dziwne, wręcz śmieszne.