Mam mieszane uczucia po tym filmie. Z jednej strony ma coś w sobie. Przez większą część trzyma nastrój i choć nie jest bardzo odkrywczy to jednak nie jest też irytującą infantylny. Początek dużo obiecuje. Oto bohaterka, racjonalistka do bólu zostaje postawiona w sytuacji, gdzie zwykłe zasady nie obowiązują. Ta przedziwna zmiana stron wymusza na niej konfrontację nie tylko z sytuacją ale i z samą sobą, ze swoimi demonami, a także demonami ludzi wokół niej. Problem w tym, że Kassovitz miesza w tym filmie oryginalne pomysły z całkowitym kiczem rodem z horrorów klascy C. Kiedy kamera staje się duchem muskając skórę na szyi Halle, jest to świetne ujęcie. Jednak reżyser wraz o operatorem gotują nam także tak zepsute kotlety jak gmach "domu wariatów" w deszczu, w nocy i z błyskawicami do okoła lub też sowa w zamkniętej szopie. Co gorsza, dla tych, którzy widzieli poprzedni film Kassovitza, "Gothika" będzie kryła zdecydowanie mniej niespodzianek, ponieważ reżyser wyraźnie podąża tym samym tropem narracyjnym.
Co do gry aktorskiej, to warto jedynie wspomnieć o Penelopie Cruz. Tylko jej postać jest wiarygodna, pełna życia w swoim cierpieniu. O Berry można jedynie powiedzieć, że jest piękna, bo jej aktorstwo w przełykaniu śliny i wychylaniu szyi do przodu nie zrobiło nam mnie piorunującego wrażenia. Robert gra poprawnie, a zważywszy na jego problemy to spory sukces.
W sumie "Gothika" przypominała mi bardziej któryś z odcinków "The Outer Limits" niż kinowy horror. Nie jest to jednak film całkiem popsuty. Ma swój nastrój, kilka ciekawych scen i w sumie można obejrzeć choć nie koniecznie w kinie.