Nastawiałem się na jakieś disco, ujęcia z ręki, "biegnącej" za bohaterami. Chaos, cukierek. Albo dziennik z zegarkiem na ekranie. A film miał swoje tempo. Tempo, które lubię. Nie było zbędnych dialogów, jakichś tandetnych śmieszków na rozluźnienie, ani pobocznych wątków, które mają chwytać za serce. Relacje między bohaterami bez przegięć. Tło bohaterów pokazane, żeby rzucić światło i tyle. Denerwowały mnie jedynie sceny seksu, ale w sumie po jednej z nich nabierają sensu.
Nikt nie próbował tu grać za dużo. Nie było taniej sensacji.
Dobry Penn. Tak napisana postać, więc ładnie oddał ekran. Ale jego styrana twarz na plus dla filmu. Dobra gra Tye Sheridana. Nie próbował błysnąć. Świetny Michael Pitt! Szkoda, że tak mało, ale w sam raz dla filmu.
Mało patosu. Bez ordynarnych schematów.
Nie wyskoczysz z kapci, bo tu mało adrenaliny a więcej wczujki, do czego to zmierza.
Lubię slow movie, oddech, brak niepotrzebnych gadek. Tu się dobrze odnalazłem, bo nie liczyłem na kino akcji.