Pierwsza otwierająca nową Erę SW historia Abramsa i spółki była do bólu bezpieczna i wtórna. Jednak dałem jej duży kredyt zaufania, gdyż był to początek czegoś nowego i trzeba było stworzyć solidne podwaliny.
Po seansie TFA wyszedłem z kina rozjuszony po śmierci Hana i znienawidziłem postać Kylo Rena. Pomijając moje samopoczucie film był dla mnie na akceptowalnym poziomie. Zakończenie TFA zostawiło szerokie spektrum możliwości poprowadzenia dalszej historii. Rian Johnson stanął przed trudnym zadaniem stworzenia nowych, świeżych, nowatorskich Star Warsów, które będą odchodzić od dobrze nam znanej schematyki. Jednak w tym wszystkim zapędził sie za daleko. Brak finałowego pojedynku na miecze świetlne jest niewybaczalny i karygodny. Star Warsy rządzą sie swoimi prawami i niektóre schematy tych filmów są nietykalne. Idąc na Star Warsy każdy wyczekuje tego epickiego starcia na miecze świetlne w akompaniamencie operowego instrumentarium Williamsa. Rian próbował znaleźć złoty środek lecz poległ i pogrzebał potencjał fabularny. Moje stanowisko względem Kylo Rena zmieniło sie diametralnie gdy dowiedziałem się, jakimi motywacjami sie kierował i dlaczego zwrócił się ku ciemnej stronie. Zyskał mój szacunek i sympatię automatycznie stając sie jednym z ulubionych bohaterów sagi obok Anakina/Vadera, Hana, Luke'a i Obi-Wana. Jest bez wątpienia najbardziej złożonym i nieszablonowym charakterem SW. Na wyróżnienie zasługuje jego wątek i przeszłość związana z Lukiem. Również plot twisty związane z rodzicami Rey i Snokiem są warte uznania. Luke tak bardzo żałował tego co zrobił, że zataił na początku prawdę przed Rey. Gdy Kylo otworzył jej oczy, zmusiła Skywalkera do wyjawienia prawdy. Pamiętam jakie emocje mi towarzyszyły, gdy dowiedziałem się że Luke jest odpowiedzialny za przejście Kylo na ciemną stronę. Dostrzegamy tutaj analogie względem Anakina, który przez niewłaściwe decyzje stał się narzędziem zła. Film jest strasznie nierówny, przeplatany przesadnym humorem, który nie pasuje do patosu Star Warsów.
Występują niepotrzebne wątki (Akcja w kasynie, postać grana przez Benicio Del Toro, wstawiona na siłe Maz Kanata). Bezpłciowi i prozaiczni nowi bohaterowie (oprócz Kylo Rena), którzy nie będą w stanie udźwignąć ciężaru filmu po śmierci Hana i Luke'a. Odnosiłem wrażenie, że oprócz głównego wątku cała reszta jest tłem i pełni rolę zapychacza czasu ekranowego co nie świadczy dobrze o jakości fabularnej. Po TLJ zaczeły wychodzić nieścisłości i idiotyzmy TFA (Gdy po pokonaniu Finna Kylo chce przyciągnąć miecz Anakina, ten wędruje do Rey WTF!!) Rey nie pochodzi z rodu Skywalkerów, więc dlaczego miecz wybrał ją ?? Poznaliśmy jej pochodzenie, i okazało się że to Kylo jest główną postacią sagi i ostatnim Skywalkerem. Te wątki uratowały film, bo gdyby nie one to dostalibyśmy gniota. Star Warsy to przede wszystkim widowiskowe potyczki w kosmosie, zapierająca dech w piersiach zwiastująca w szokujące zwroty akcji historia pełna patosu, ikoniczne postacie, i monumentalne starcia na miecze świetlne. Niestety, sporej części tych elementów zabrakło w produkcji Johnsona. Przez złe kluczowe rozwiązania fabularne, IX Epizod jest skazany na porażkę, gdyż nie da się już racjonalnie zmienić tego co sie wydarzyło w Ostatnim Jedi.
Brakuje geniuszu Lucasa. Każda część, która wychodziła spod jego ręki była inna. Sama Zemsta Sithów deklasuje jednocześnie zarówno TFA jak i TLJ. W prequelach dostaliśmy wybitną historię młodego człowieka, który wiedziony złudzeniami, agresją, strachem przed utratą bliskich upada na dno. Do tego jesteśmy świadkami powstania Armii Klonów, legendarnego Rozkazu 66, intryg politycznych, najbardziej widowiskowych pojedynków na miecze świetlne, powstania Dartha Vadera i fenomenalnych motywów Williamsa. I mówie to jako wielki fan Star Warsów wychowany na prequelach i czczący Starą Trylogie. Dopiero teraz widze jak produkcje korporacji Myszki Miki odstają od SW Lucasa.