Odkąd pierwszy raz obejrzałem ten film mam z nim mnóstwo problemów. Nieraz podczas seansu wahałem się
między ogromnym zachwytem, a zażenowaniem. Film przez dłuższy czas prezentuje się bardzo dobrze, poważnie,
posiada ciekawy scenariusz, przeważnie jest bardzo dobrze zrealizowany i niezwykle klimatyczny (no i ta muzyka!!!),
ale znalazło się kilka scen które pasują do tej całej koncepcji jak pięść do nosa i były dla mnie jak zimny prysznic.
Mam tu na myśli chociaż by takie sceny jak ta w której Kirsty po swoim pierwszym kontakcie z kostką wchodzi do
tajemniczego korytarza, a w niej ot tak nagle wyskakuje jakiś tandetnie wykonany potworek (widać nawet przeklęty
wózek do którego jest przymocowany!), który chyba uciekł z jakiegoś kiczowatego horroru klasy C, albo finał którego
najbardziej nienawidzę z całego filmu, w którym cały konflikt z groźnymi cenobitami zakończono kiczowatą, banalną
strzelaniną rodem z jakiejś taniej podróbki Gwiezdnych Wojen. Takie sceny mnie strasznie wkurzają, ponieważ
gdyby nie one to śmiało mógł bym nazwać pierwszy Hellraiser jednym z najlepszych slasherów jaki kiedy kol wiek
widziałem i przy tym jednym z moim ulubionych horrorów.