Doug Bradley mógł wybrać rolę jednego z pracowników wnoszących materac lub Cenobity. Uważał, że jako początkujący aktor, najpierw powinien pokazać publiczności swoją twarz. Po przemyśleniach zgodził się jednak zagrać Pinheada.
Początkowo Clive Barker chciał, aby muzyka do filmu została wykonana przez zespół Coil, ale New World odrzuciło pomysł. Potem montażysta Tony Randel zasugerował na ich miejsce Christophera Younga, a wspomniany zespół wydał w 1987 roku niewykorzystaną ścieżkę dźwiękową do filmu jako album pt: "The Unreleased Themes for Hellraiser".
Początkowo firma New World Productions rozważała zdubbingowanie Douga Bradleya przez amerykańskiego aktora. Zrezygnowano z tego pomysłu po tym, gdy producenci zobaczyli grę odtwórcy roli Pineheada.
Akcja filmu została pierwotnie osadzona w Anglii, stąd widoczne na ekranie londyńskie lokalizacje, jednak studio New World uznało, że film odniósłby większy sukces na rynku, gdyby historia toczyłaby się w USA. Z tego powodu część obsady zostało zdubbingowanych przez amerykańskich aktorów.
Przez cały film Larry ma bandaż na prawej ręce. Jednak podczas rozmowy z Julią, przez drzwi od łazienki, opatrunek widać na lewej ręce.
Tuż przed przypadkowym zabiciem Julii przez Franka, można zauważyć, że bandaż na jego ręce znika.
Liczba kubków na stole zmienia się w pierwszej scenie, kiedy Frank kupuje kostkę.
Gdy Kirsty jest na szczycie schodów, ukrywając się przed Frankiem, cień wysięgnika mikrofonu jest widoczny w górnym rogu.
Kiedy Inżynier goni Kirsty, można zauważyć wózek i pchających go ludzi.
Gdy Kirsty otwiera kostkę w szpitalu, a ściany zaczynają się oddzielać, można zobaczyć mnóstwo pajęczyn rozciągniętych pomiędzy ścianami. Pajęczyny znikają, gdy Kirsty idzie w kierunku wejścia.
Ilość krwi na Julii zmienia się, gdy kobieta schodzi ze strychu do łazienki.
Gdy Frank otwiera kostkę na początku filmu, jej wewnętrzne elementy są białe. Jednak, gdy w szpitalu kostkę otwiera Kirsty, wspomniane elementy są już brązowe.
Kiedy Kirsty spotyka swego wuja, można dostrzec, że jego lewa ręka jest normalna i pokryta skórą, chociaż w tym czasie całe ciało Franka było jej pozbawione.
Poddasze widziane od wewnątrz ma jedno okno wykonane z czterech oddzielnych tafli szkła. Jednak na zdjęciach zewnętrznych budynek ma sześć paneli.
Kiedy Steve i pielęgniarka odkrywają ucieczkę Kirsty ze szpitala, ich słowa nie do końca pasują do ruchów ust.
Film nakręcono w Londynie (Anglia, Wielka Brytania).
Charakteryzacja Douga Bradleya trwała ponad sześć godzin.
Słowa, które padają w końcowej części filmu z ust Franka: "Jesus wept" ("Jezus zapłakał"), były improwizacją ze strony aktora Andrew Robinsona.
Producenci filmu byli tak zachwyceni scenariuszem Clive'a Barkera, że od razu go kupili. Jednak reżyser postawił warunek, chciał sam nakręcić film, gdyż jego poprzednia ekranizacja filmu ("Underworld") zupełnie nie przypadła mu do gustu. Producenci nie chcąc stracić możliwości zarobienia pieniędzy zgodzili się.
Bohater grany przez Douga Bradleya z początku miał się nazywać po prostu Lider Cenobitów (Lead Cenobite). Krótko po rozpoczęciu zdjęć postanowiono zmienić to imię na Pinhead.
Gdy Doug Bradley zjawił się w trakcie premiery filmu, część ekipy nie wiedziała kim jest, ponieważ na planie filmu przebywał w makijażu Pinheada.
Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 29 września 1986 roku.
W pierwotnej wersji scenariusza cenobici Chatterer oraz Butterball mieli dialogi. Jednak makijaż uniemożliwiał aktorom mówienie, więc ich kwestie przypadły Cenobitce oraz Pinheadowi.
Początkowo studio zamierzało zatrudnić kaskaderów do roli Cenobitów, aby zmniejszyć koszty. Nie doszło do tego ze względu na sprzeciw reżysera Clive'a Barkera, który nalegał na zatrudnienie aktorów, aby nadać postaciom realizmu.
Początkowo film, ze względu na brutalne sceny, został zakazany na terenie kanadyjskiej prowincji Ontario przez Ontario Film and Video Review Board. Zakaz zniesiono w sierpniu 1987 roku, po wycięciu niektórych fragmentów.