Zacznę jak bajęczkę.
Jak byłam mała, to rodzice byli zbyt okrutni, ponieważ pozwali mi oglądać takie hiciory VHS jak Hellraiser, Chucky i It. Późniejszymi konsekwencjami były schizy i lekkie zaburzenia. Obecnie, gdy podrosłam mogę śmiało stwierdzić, że i tak cofam się w rozwoju. Postanowiłam z tym nie walczyć, bo po co? I ściągnęłam sobie jak to polski tłumacz wspaniale wykonując swoją pracę rzekł: Wysłannika Piekieł.
Latka lecą. Jak to mawia moja babcia: Starość nie radość, młodość nie wieczność. Widać nadgryzienia przez ząb czasu, niektóre sceny wydają się kiczowate, a efekty specjalne wręcz śmieszne. Ale moi drodzy! Film nadal ma klimat, czasami potrafi przestraszyć. Mnie osobiście poniosło na scenie, gdy figura wypada z szafy. Takie smaczki się ceni. Pinehead jak zawsze porażający. Ponadto lubię Człowieka-Protezę. Wracając do meritum. Cenię takie horrory, bo kiedyś straszyły tak, że wpadało się na piec po ciemku ze strachu w drodze do kibla. Teraz może nie mam już pieca i nie sram w gacie, ale chwilami znów czuje się ciary na tyłku i miły sentyment. Czego wymagać od filmu, który z obecnymi filmami na poziomie kinematografii potrafi tylko, lub też aż wygrać wspomnianym klimatem.
Czytałam Clivea, osobiście poprzestałam na jednej pozycji, po prostu zgwałcił mnie mentalnie, a młoda wówczas byłam. Kicz, flaki, seks i krew, to jego broszka. Niektórzy go poniewierają. Ja jednak cenię, mimo, że zbytnio nie przepadam. Film mu się udał, nie am co. Nie wiem czy to późna pora, czy urok Chapmana, ale osobiście bardzo podobały mi się sceny z jego udziałem, gdy brał Julię na zwierzaka :) W kobietach budzi się czasem chęć spotkania takiego macho :) Chodż do tatusia :)
Wstyd, ale taka prawda.
Podsumowując: jak zawsze jeden będzie wielbił, inny ganił. Ja daję mocną ósemkę. Miło było powrócić do chorych lat dziecięcych. Kto wie, może nawet pokuszę się o całą serię.
Pozdrawiam.