HITCHCOCK Saschy Gervasiego to jedna z większych porażek mijającego sezonu. Nie to, że mamy do czynienia z filmem złym. HITCHCOCK szykowany był z myślą o sezonie oscarowym i globowym 2012/2013. Niestety, na głośne nominacje ten obraz się nie załapal co przełożyło się również na dość wątłą frekwencję na światowych ekranach.
Co więc ej HITCHCOCK Gervasiego pozostaje nieco w cieniu obrazu DZIEWCZYNA HITCHCOCKA ilustrującego osobowość słynnego reżysera i jego skomplikowane relacje z kobietami. Film Juliana Jarrolda, choć zrealizowany dla telewizji HBO, podbił amerykańską widownię i uhonorowany został 3 nominacjami do ZLOTYCH GLOBÓW w prestiżowych kategoriach.

Pomimo braku splendoru w postaci istotnych nagród warto się wybrać na film Saschy Gervasiego. Wartością HITCHCOCKA jest przede wszytskim sprawna realizacja, świetne aktorstwo i garść pysznie podanych anegdot i faktów z historii powstawania jednego z najsłynniejszych dreszczowców wszech czasów - PSYCHOZY. HITCHCOCK stanowi więc interesującą ucztę nei tylko dla wytrawnych kinofilów.

Gervasi nieprzypadkowo postanowił swój film osadzić w czasie, gdy mistrz suspensu zdecydował się na kręcenie PSYCHOZY. Dla Hitchcocka okres ten był czasem przełomowym, a słynny reżyser dzięki PSYCHOZIE (a później PTAKOM czy MARNIE) starał się wymyśleć siebie na nowo i walczyć z syndromem zawodowego wypalenia.
HITCHCOCK skupia się nie tylko na zmaganiach reżysera ze swoją artystyczną niemocą, ale również na jego trudnych relacjach z kobietami, zmaganiach z hollywoodzkim śwaitkiem i cenzura, a wreszcie na mrocznych stronach osobowości słynnego twórcy.

Wbrew lekkiej atmosferze filmu i wielu obiegowym opiniom Gervasi nie stworzył laurki i bezkrytycznwego peanu na cześć słynnego reżysera. W filmie poznajemy Hitchcocka wraz z jego ukrytymi obsesjami, skrywanymi seksualnymi fantazjami, dziwactwami i humorkami. Hitchcock (podobnie jak w filmie DZIEWCZYNA HITCHCOCKA) jest postacią fascynującą i odpychającą zarazem.
Dla wielu (mniej interesujących się historią kina) zaskoczeniem może być ciekawie i dogłębnie nakreślona realcja wraz z małżonką Almą, która stanowi oś dramaturgiczną tego dzieła. Alma była bowiem powierniczką tajemnic Hitchcocka , jego opiekunką i artystyczną inspiratorką wielu działań samego reżysera.

Odkrywanie mrocznych zakamarków duszy twórcy OKNA NA PODWÓRZE by nie było tak fascynujące gdyby niue obsada. Na lini Anthony Hopkins-Helen Mirren iskrzy jak potrzeba. Choć - co dla wielu moze być zaskakujące- najmocniej w tej parze lśni Mirren tworząc kompletny portret kobiety oddanej , niedocenionej, wiernej i poszukującej miłości oraz zrozumienia. Alma w interpretacji Mirren to postać nabierająca tragicznego rysu, ale też budząca respekt.
Pewnym rozczarowanuiem jest za to kreacja Anthonyego Hopkinsa, który chwilami gubi się pod kunsztowną charakteryzacją i serrwuje nam garść swoich od lat sprawdzonych warsztatowych chwytów. Nie mniej jednak nie jest źle.

Wiele niedkskonałości obrazu maskuje też świetnei dobrany drugi plan ze Starlett Johansson, Jessica Biel, Toni Colette i Danny Hustonem na czele. Nieźle wypada też James D'Arcy jako Anthony Perkins. Ciesyz również epizodzik dawno nie widzianego na wielkim ekranie Ralpha "Karate Kid" Macchio w roli scenarzysty PSYCHOZY.

HITCHCOCK to obraz interesujący zarówno jako lekcja kina w formie anegdoty jak również jako dramat psychologiczny opowiadający o skomplikowanych relacjach małżeńskich.

To co w tym filmie wydaje jego słabą stroną to wymuszone neico lukrowane zakończenie oraz nazbyt łapotologiczne i przekombinowane sekwencje w których słynny reżyser rozmawia Edem Gainem będącym pierwowzorem postaci odtwarzanej przez anthonego Perkinsa w "Psychozie".

Mimo, że HITCHCOCK to kino nadmeirnie optymistyczne, chwilami przesadnie lekkie i przekombinowane warto się nań wybrać z uwagi na wyborne aktorstwo, niezłe dialogi i pierwszorzędną realizację.